จ้าวเสิ่นเห็นว่าใกล้สนธยา จึงบังคมเชิญให้ต้าหวาง มาประทับริมลำธาร ต้าหวางทรงเห็นสมควรเช่นนั้น ทรงใช้พระภูษาที่คลุมพระอังสาวางลงบนพื้นไม่กล่าวสิ่งใด แล้วจึงเสด็จไปที่ริมธาร อวี้เฟิ่งเห็นเช่นนั้นจึงช่วยจ้าวเสิ่นหาฟืนมาประกอบอาหาร จ้าวเสิ่นเห็นว่าอวี้เฟิ่งเดินตามมาจึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“ไป๋กูเหนียง ทำไมถึงตามข้ามา ทำไมไม่ไปอยู่กับต้าหวาง” เมื่อจ้าวเสิ่นกล่าวจบ อวี้เฟิ่งชี้ไปทางริมธาร แล้วเอ่ยกล่าว
“ข้าจะไปหาลูกไม้ มาให้ต้าหวางทรงเสวย” อวี้เฟิ่งเอ่ยจบ แล้วจึงมองเห็นแต่ป่าไผ่ตรงหน้า แต่นางกลับเห็น ต้นมันหลายต้นในป่าไผ่แห่งนี้ อวี้เฟิ่งจึงนั่งยองๆ เอาดินที่ปกคลุมต้นมัน จ้าวเสิ่นมองนางด้วยความแปลกใจจึงนั่งยองๆ แล้วจึงเอ่ยถามนาง
“ไป๋กูเหนียง ท่านทำอะไร”
“ขุดมัน ท่านช่วยข้าขุดต้นมันทางด้านซ้ายมือของท่านด้วย” อวี้เฟิ่งชี้นิ้วไปทางด้านขวามือ จ้าวเสิ่นมองตามนาง แล้วจึงขุดตามนางสั่ง อวี้เฟิ่งขุด
