บทที่ 7 เกินจะรับไหว 03

1883 คำ

“ใบนี้ค่ะ” พร้อมกับส่งให้ เขาทำให้เธอจนมุมอีกจนได้ สุดท้ายก็ไม่เคยเอาชนะเขาได้ “ขอบใจ” เขากล่าวสั้นๆ ก่อนจะขยับเท้าแต่ก็เหมือนจะคิดอะไรได้อีก จึงถอยเท้ามายืนที่เดิม “ไว้จะมาให้เลือกตัวอักษรจัดงานด้วย ออ ถ้ายังขัดคำสั่งฉันไม่ยอมทำตามอย่างวันนี้ การ์ดใบนี้จะส่งตรงไปที่พ่อของฉันทันที หรืออยากให้ท่านหัวใจวายอีกรอบ” นั่นหมายถึงการที่ปวริศาขัดคำสั่งไม่ให้ลูกน้องของตนพาไปโรงพยาบาล “นั่นพ่อคุณนะคะ” นัยน์ตามีความตัดพ้อและไม่รู้จะหาคำไหนมาบรรยายถึงความใจร้ายของเขาได้อีก “อืม พ่อที่ทิ้งแม่ฉันไปหาแม่เธอ” น้ำเสียงเข้มขึ้นหลายเท่าตัว ดวงตาก็ขุ่นคลั่กความจริงข้อนี้ทำให้ปวริศาเงียบเพราะพูดไม่ออก ส่วนภาธรยังคงพูดต่อ “พ่อที่แทบไม่เคยมาหาฉัน” คนเดียวที่มาหา ทั้งที่มารดาคอยกีดกัน แต่ก็ยังพยายามทุกวิถีทางให้ได้เจอ นั่นก็คือคุณย่า การแต่งงานจึงเป็นการทดแทนบุญคุณ ทั้งที่ไม่ได้ยินดีกับการคล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม