“มีคนถามถึงมึงด้วย อยากคุยไหม” ภาธรลุกพึ่บจากเก้าอี้แล้วมาคว้าโทรศัพท์ไปจากมือของจิระฉับไว แถมยังถอยห่างเว้นระยะห่างจากจิระ เพราะไม่อยากให้เพื่อนตัวดีได้ยิน
ทว่าผ่านมาร่วมสองนาทีกลับได้เสียงลมหายใจ ภาธรไม่พูด ปลายสายคือปวริศาก็ไม่พูดเช่นกัน จนสุดท้ายชายหนุ่มก็เอ่ยหนึ่งประโยค นั่นทำให้เสียงเล็กยอมเอ่ยออกมา
“ฉันจะวางแล้ว”
“คุณปลอดภัยดีไหม”
“อืม” แล้วทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบอีกครั้ง
“ฉันต้องวางแล้ว” เพราะเขาควรพัก จากต้องเก็บแรงไว้ อีกไม่ถึงแปดชั่วโมง แผนการสำคัญจะเริ่มขึ้น
“ค่ะ” ปวริศาขานรับและกำลังจะเลื่อนโทรศัพท์ออกจากหูสะอ้านเพื่อจะวาง กลับได้ยินอีกหนึ่งประโยคที่ทำให้ใจเต้นไว
“ดูแลตัวเองด้วย ฉันห่วงเธอ” แม้จะเป็นประโยคสั้น ๆ ไม่รู้ทำไมคำสั้น ๆ กลับกำลังทำให้ปวริศารู้สึกอบอุ่นอย่างมหาศาล
บทที่ 9
วายร้าย
ตีสามสิบนาทีคือเวลาที่ไตรวิชนัดหมายจะซื้อขาย ในเวลานี้คือเที่ยงคืนแล้ว ภา
