นั่นทำให้ปวริศาอดกังวลและกระวนกระวายใจไม่ได้ ก่อนจะลุกขึ้นเข้าไปอาบน้ำและแต่งตัว พอออกมาก็พบว่าทั้งภาธรและจิระกำลังจะออกจากบ้าน โดยคนทั้งคู่มีกระเป๋าติดตัวคนละใบ
“ระวังด้วยนะนาย มะปรางกับลูกรอนายอยู่” ปรางณาราว่า
“ไม่ต้องห่วง ฉันเอาอยู่ อย่าพาคุณหวานไปซนล่ะ แล้วก็อย่าไปไหนนอกจากไร่กับบ้านนะ” เพราะเขารู้นิสัยของภรรยาว่าซุกซนแค่ไหนจึงต้องย้ำ และเขาได้ทิ้งคนสนิทไว้ให้ดูแลอีกคน นั่นคือ โต้ง
ที่จริงภาธรต้องการทิ้งทักษ์ดนัยไว้ด้วย แต่จิระค้าน เพราะเชื่อว่าที่นี่ปลอดภัย แค่โต้งคนเดียวก็เพียงพอแล้ว ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าภาธรห่วงเมียเก่ามากแค่ไหน
“จ้ะนาย” ปรางณาราตอบรับและเข้าไปสวมกอดสามี ส่วนภาธรยืนห่างไปไม่ไกล และปวริศาก็เห็นว่าภาธรกำลังมองมาที่เธอ แต่ไม่ยอมเอ่ยคำใด ๆ ออกมา
ปวริศาก็ไม่ได้เอ่ยคำใด ๆ ออกไป จนทั้งจิระและภาธร รวมถึงเหล่าลูกสมุนทยอยกันออกไปจากที่แห่งนี้
ปรางณาราข
