อิฐ....
"บ้านหลังนี้แล่ะพ่อหนุ่ม"
"ขอบคุณครับลุงนี่ครับลุงค่ารถ" ผมยื่นแบงค์สีเทาห้าใบให้ลุงคนที่ผมอาศัยรถแกเข้ามาในหมู่บ้าน
"โหพ่อหนุ่มทำไมให้ลุงเยอะขนาดนี้ล่ะลุงเอาแค่ร้อยเดียว"
"ไม่เป็นไรครับถือว่าเป็นน้ำใจที่ลุงให้ผมอาศัยรถขึ้นมา" เพราะถ้าไม่มีลุงแกวันนี้ผมคงไม่ได้มาเพราะไม่มีรถ
"ขอบใจมากนะพ่อหนุ่มหน้าตาดีแถมยังมีน้ำใจอีกขอให้เจริญๆ นะพ่อ"
"เปลี่ยนจากขอให้เจริญเป็นขอให้ผมเจอเมียผมดีกว่าครับลุง"
"เออ5555ขอให้เจอเมียเอ็งนะ"
"ขอบคุณครับลุง" ผมยกมือไหว้ลุงแกก่อนที่แกจะขับรถออกไปอันที่จริงแกไม่ใช่คนในหมู่บ้านนี้หรอกครับแกอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งแต่แกมีน้ำใจมาส่งเพราะเวลานี้รถประจำทางเข้าหมู่บ้านที่นารีอยู่มันหมดแล้ว
ผมยืนมองกระท่อมไม้ที่มีสภาพค่อนข้างเก่าและทรุดโทรมตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบายนารีอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ ดูเหมือนจะไม่ได้เปิดไฟแต่จุดตะเกียงแทน นี่อย่าบอกนะว่าไม่มีไฟฟ
