ตอนที่ตติยาภามาหามารดานั้นบิดาของสหภพไม่อยู่แต่เป็นตติยาภรที่หยุดเรียนในวันเสาร์มานั่งนวดหลังให้มารดาที่ศาลาหน้าบ้านที่ท่านชอบมานั่งอ่านหนังสือเป็นประจำแทน...
มารดาเธอเป็นข้าราชการเก่าในกระทรวงสาธารณสุข พอตอนที่บิดาของพวกเธอเสียชีวิตรายได้ของท่านไม่พอส่งเสียลูกเรียนท่านจึงออกมาทำงานอย่างอื่นและเริ่มขยายธุรกิจเรื่อยๆ จนมาวันหนึ่งท่านได้พบกับบิดาของสหภพที่เคยเจอกันสมัยทำงานกระทรวง ต่างคนต่างโสดและอยากหาคนดูแลจึงได้ตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน ผ่านมาระยะหนึ่งแล้วเธอถึงได้เห็นว่าบิดาเลี้ยงเองก็ดี ท่านยอมให้มารดาเธอเลิกทำธุรกิจทุกอย่างแล้วมาอยู่กับบ้านอย่างเดียว อย่างดีก็ช่วยกันบริหารโรงพยาบาลบ้าง แต่ไม่ยกงานให้ทำหนักนัก ท่านจึงได้ว่างและดูแลพวกเธอได้อย่างทั่วถึงกว่าที่เคย...
“พี่สาวมาแล้ว... แล้วพี่เขยล่ะคะ อยู่ที่ไหน” ตติยาภรถามทันทีที่เธอเข้าไป...
ตติยาภาอายแก้มแดงหากแต่ตีหน้าขรึมเอ็ดตะโรน้องสาวไป
