#บ้านพักค่ายมวยเสมบดี
พรึ่บ~
ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ม้าหินอ่อนหน้าบ้านพักของไคโรแฟนหนุ่มของเธอ พร้อมกับถอนหายใจแรงออกมา
"พี่บอกแล้วไง ว่าถ้ามันมาพี่จะบอก" สองพูดพร้อมกับนั่งลงข้าง ๆ เธอ พูดปลอบใจเธอ
ที่จริงอยากจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่ก็ทำไม่ได้
"แต่ฉันอยากมาดูเอง" แตงกวาพูดเสียงแผ่ว
"แต่มากี่ครั้งก็ไม่เจอ"
"....." เป็นประโยคที่เหมือนจะแทงใจดำจนเธอนั้นไม่รู้จะพูดอะไรต่อ มันก็จริงแหละ มากี่ครั้งก็ไม่เคยเจอ ทุกอย่างเหมือนเดิม เคยคิดว่าเขาอาจจะแอบกลับมาไม่ให้ใครเจอ แต่ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย
"ทำใจไว้บ้างก็ดีนะ"
สองพูดปลอบ เขาหวังดีเพราะไม่อยากให้เธอคิดมาก ไม่อยากให้เธอต้องทรมานเพื่อรอคอยอะไรที่มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่ทว่ากลับถูกเธอหันมองตาแข็งพร้อมกับพูดตวาดใส่
"พูดอะไรแบบนั้น พี่ไคเขายังไม่ตายสักหน่อย!"
"พี่รู้เราคิดยังไง พี่แค่อยากให้เราทำใจ"
ถึงจะทะเลาะกันบ่
