@หนึ่งปีผ่านไป
ทุกอย่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่านี่คือความฝัน แต่มันก็เป็นฝันที่โคตรจะทรมานเลยสำหรับผู้หญิงคนนึงที่รอคอยคนรักกลับมา
ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาแตงกวาพยายามหางานหลายๆ อย่างทำเพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่ต้องมีเวลาคอยคิดเรื่องนั้น ช่วยได้อยู่บ้างแหละ แต่พอกลับมาบ้านไม่มีอะไรทำเธอก็คิดถึงจนต้องนอนร้องไห้อยู่ดี
มันเป็นแบบนี้อยู่หลายเดือน จนกระทั่งเธอไม่ได้ร้องไห้แล้ว เธอเหมือนจะทำใจไปพร้อม ๆ กับความเย็นชาที่มาแทนที่โดยไม่รู้ตัว
จากคนที่เคยร่าเริง ปากมาก พูดไปเรื่อย กลายเป็นคนเงียบพูดน้อย ไม่ค่อยอยากสนทนากับใคร เบื่อความวุ่นวาย และไม่อยากทะเลาะกับใครทั้งนั้น
"แตงกวา"
"??"
เธอเพียงแต่หันไปมอง ไม่ได้ขานรับ เน้นใช้สายตาใบหน้ารับรู้และพูดคุยแทน
พยักหน้าส่ายหน้า พูดน้อยกินน้อย นี่คือสิ่งที่เธอได้มาใหม่หลังจากที่เสียใจอยู่แรมปี
"แม่ไม่ได้จะใช้ แม่จะบอกว่าถ้าเหนื่อยก็กลับบ้านไ
