ภัทรดนัยหย่อนโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่เพิ่งรู้ว่าแบตเตอรี่หมดลงไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะหันไปมองช่อดอกไม้ที่วางอยู่ใกล้ๆ
เป็นครั้งแรกเลยในชีวิตที่เขาเข้าไปในร้านขายดอกไม้ และเลือกดอกไม้ให้กับผู้หญิง
เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องอยากซื้อดอกไม้ให้กับก้านแก้วด้วย รู้เพียงแค่ว่า อยากให้ก้านแก้วยิ้ม อยากเห็นหล่อนมีความสุข
“ฉันหวังว่าเธอจะชอบดอกไม้ที่ฉันเลือกนะ ก้านแก้ว”
เขาพูดยิ้มๆ ก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมอง ซึ่งก็พบเลยเวลานัดมาเกือบชั่วโมงแล้ว
“สงสัยรถติด บอกให้มาพร้อมกันก็ไม่ยอมมา ดื้อจริงๆ เลย”
แม้จะบ่นออกมา แต่ใบหน้าหล่อๆ ของเขาก็เปื้อนรอยยิ้มมากมาย
ก้านแก้วลงจากรถแท็กซี่ เมื่อเห็นว่ารถข้างหน้ายังติดแหง็กไม่ขยับเขยื้อนเลย
“หนู... อีกสองสามกิโลเลยนะกว่าจะถึงร้านที่หนูจะไปน่ะ”
เสียงลุงขับแท็กซี่ตะโกนตามหลังมา แต่หล่อนก็ไม่เปลี่ยนใจแล้วล่ะ ขืนอยู่บนรถแท็กซี่ต่อไป เที่ยงคืนก็คงไม
