ใต้ปีกมังกร

ฉันจะอ่อนโยนกับเธอให้มากที่สุด

“ในเมื่อเธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการไปแล้ว ต่อไปก็เป็นสิ่งที่ฉันต้องการบ้างสินะ...ปรนนิบัติฉันดีๆ ทำให้ฉันพอใจ ไม่แน่นะ ฉันอาจจะเพิ่มค่าตัวให้เธออีกก็ได้ หรือไม่ฉันอาจจะเรียกใช้เธอซ้ำสอง เพราะส่วนมากฉันเป็นพวกขี้เบื่อ ไม่ชอบกินอะไรซ้ำๆ”

“ฉันไม่ได้ขายตัว” เเย้งกลับด้วยความโมโห มองชายหนุ่มตาขวางอย่างลืมตัว เมื่อถูกอีกคนดูถูกซึ่งๆ หน้า

แม้สิ่งที่เบญจมินกล่าวมา จะไม่ต่างจากสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ในตอนนี้ก็ตาม แต่เธอทำเพราะเธอจำเป็น

คำพูดที่มาพร้อมกับแววตาเกรี้ยวกราดเอาเรื่อง ของแม่กวางน้อยแสนพยศที่มองมา ทำให้เบญจมินยิ้มออกมาอย่างขบขัน

“คิดก่อนพูดสิ ว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ในตอนนี้ มันไม่ต่างจากที่ฉันพูดไปเลยสักนิด ขายเรือนร่างเพื่อแลกกับเงิน …เอาล่ะ ฉันว่าเราเสียเวลาพูดเรื่องไร้สาระมากเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องทำกันจริงๆ สักที...ฉันจะถามเธออีกครั้ง ว่าเธอยังไม่เคยเอากับผู้ชายมาก่อนใช่ไหม” คำถามตรงไปตรงมา ทำให้พริมาหน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย

ผู้ชายอะไร พูดจาน่าเกลียดที่สุด ถามออกมาได้ว่าเธอเคยมีอะไรกับผู้ชายหรือยัง ไม่คิดจะให้เกียรติเธอบ้างเลยหรือไง

“ไม่” ตอบกลับมาสั้นๆ เบี่ยงหน้าหันมองไปทางอื่น เพื่อหลบสายตาคมกริบที่มองมาอย่างล้อเลียน

แต่กลับถูกฝ่ามือหนาจับคางมน ให้หันกลับมาสบตากันเหมือนเดิม อีกทั้งยังใช้หัวแม่มือลูบไล้แก้มเนียนเล่นเบาๆ ยิ่งทำให้พริมาใจเต้นระส่ำ

“ฉันจะอ่อนโยนกับเธอให้มากที่สุด” พริมาไม่เข้าใจด้วยซ้ำ ว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกล่าวมาคืออะไร

ทว่ายังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้เอ่ยปากถาม ริมฝีปากหยักก็ประกบเข้าหาริมฝีปากของเธอเสียแล้ว

ด้วยสัญชาตญาณ ทำให้พริมาเม้มปากเข้าหากันแน่น เพื่อปกป้องตัวเองจากการถูกรุกล้ำ โดยลืมไปเสียสนิทว่าเธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ได้เลยด้วยซ้ำ

หัวใจพริมาเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ มือที่ยกขึ้นมายันแผงอกแกร่งในตอนแรก เผลอกำเสื้อคลุมอาบน้ำของชายหนุ่มแน่นด้วยความกลัว ดวงตากลมโตหลับลง ไม่กล้าลืมตาขึ้นมองเจ้าของริมฝีปาก ที่กำลังบดจูบเธออยู่ในตอนนี้

เบญจมินสอดมือเข้าไปประคองท้ายทอยเล็ก เพื่อให้หญิงสาวไม่ผละใบหน้าออกห่าง ลิ้นชื้นลากไล้สัมผัสไปตามริมฝีปาก ที่เม้มเข้าหากันอย่างขัดใจ จนชายหนุ่มต้องใช้ไม้ตาย วางฝ่ามือลงบนทรวงอกอวบอิ่ม ผ่านเนื้อผ้าชุดคลุมที่หญิงสาวสวมใส่

แค่สัมผัสด้านนอกก็รู้แล้ว ว่าความอวบอิ่มนุ่มนิ่มพอดีมือขนาดไหน จนเขาแทบจะทนไม่ไหว อยากจะกระชากเสื้อคลุมทิ้งไปให้พ้นทางเสียตอนนี้ แต่ก็ยังทำไม่ได้

พริมาตาเบิกกว้าง ปากที่เม้มไว้ในตอนแรก เผยอออกจากกันเตรียมจะร้องห้าม เมื่อทรวงอกของเธอถูกสัมผัสจากฝ่ามือที่ไม่คุ้นเคย อีกทั้งยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้สัมผัสมาก่อนด้วยซ้ำ

เบญจมินลอบยิ้มพอใจ รีบพาลิ้นชื้นเข้าไปสำรวจโพรงปากนุ่มอย่างละเมียดละไม

หวาน...

นั่นคือความรู้สึกแรก ที่ชายหนุ่มได้รับจากหญิงสาว จนอยากจะสำรวจทุกพื้นที่ในโพรงปาก ว่าหวานเหมือนกันทุกที่หรือเปล่า เบญจมินเกี่ยวตวัดรัดลิ้นเล็กอ้อยอิ่งในคราแรก และดูดดื่มตามแรงอารมณ์ที่ไต่ระดับเพิ่มมากขึ้นในเวลาต่อมา

พริมาสมองขาวโพลน เมื่อถูกจู่โจมจากลิ้นสาก ที่เกี่ยวตวัดรัดลิ้นของเธอไว้อยู่ในขณะนี้ ความรู้สึกตอนนี้ช่างวาบหวามรัญจวน อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เผลอไผลไปตามรสจูบที่เขาปรนเปรอให้อย่างไม่รู้ตัว

การตอบสนองของคนใต้ร่างอย่างไม่ประสา ทำให้เบญจมินอมยิ้มออกมาอย่างถูกใจ ไล่เล็มไปตามริมฝีปากอิ่มอย่างพอใจ

อีกทั้งฝ่ามือหนา ก็ลูบไล้ตามสีข้างของหญิงสาวลงมาที่เอวคอด ลากนิ้วแกร่งมายังหน้าท้องแบนราบเรื่อยขึ้นมาเชื่องช้า พาให้พริมาหายใจไม่ทั่วท้อง วาบหวามในห้วงอารมณ์จนไม่รู้ต้องทำเช่นไรต่อ

เบญจมินเหลือบสายตามองใบหน้าสวยคมหลับตาพริ้ม ด้วยไฟพิศวาสที่กำลังก่อตัวขึ้น ได้ชิมแค่ริมฝีปาก ยังทำให้เขาแทบคลั่ง ไม่อยากจะคิดเลย หากเขาได้ชิมเธอทั้งตัวจะเป็นอย่างไร ฝ่ามือร้อนรีบจัดการชุดคลุมที่เกะกะทั้งของตัวเองและคนใต้ร่างออกอย่างชำนาญ

ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่ตกกระทบผิวกาย ทำให้พริมาลืมตาขึ้นมอง ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ใบหน้างามแดงระเรื่อร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า สัญชาตญาณรีบบอกพริมายกมือขึ้นมาปิดส่วนสำคัญของร่างกายไว้

“ปล่อยมือสิ” เอ่ยสั่งน้ำเสียงแหบพร่า มองสบตาที่ตื่นกลัวและอับอายของหญิงสาว

เบญจมินมองความสวยงาม ที่มีฝ่ามือเล็กปิดบังเอาไว้จนแทบไม่มิดตาเป็นประกาย ไม่คิดว่าหญิงสาวจะซ่อนรูปขนาดนี้ มันใหญ่เกินกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้เสียอีก

ริมฝีปากอุ่นพรมจูบหลังมือที่วางอยู่บนเต้าอวบ ริมฝีปากอุ่นพรมจูบไปตามแขนเรียว จนมาถึงหัวไหล่เล็ก ก่อนจะขบเม้มเบาๆ เป็นการสร้างความวาบหวิวให้หญิงสาว ที่นอนหลับตาอยู่ในขณะนี้

พริมาไม่รู้ว่าตอนนี้ ร่างกายของเธอเป็นอะไร รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่าง อีกทั้งยังขนลุกชูชันไปทั่วทั้งตัว ยามถูกริมฝีปากและหนวดเคราของชายหนุ่มสัมผัสผิวกาย

โดยเฉพาะตอนนี้ ริมฝีปากร้อนกำลังซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอ สร้างความวาบหวามรัญจวนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ปลุกปั่นอารมณ์บางอย่างให้ก่อตัวขึ้น จนพริมาสูญเสียความเป็นตัวเอง

“ลืมตามองฉันสิคนดี” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยสั่งชิดใบหูเล็ก ก่อนจะถูกริมฝีปากของเบญจมินขบเม้มไปที่ติ่งหูเล่น

นำความวาบหวามมาสู่พริมาจนต้องห่อไหล่ และลืมตามองหน้าชายหนุ่มตามคำสั่ง เมื่อคนใต้ร่างว่านอนสอนง่ายเบญจมินยิ้มมุมปากพอใจ จับมือที่วางอยู่บนอกอวบออก

“คะ คุณ ฉัน ฉัน” พริมาอยากจะเอ่ยห้าม แต่ก็เหมือนจะพูดอะไรไม่ออก คำพูดมากมายติดขัดอยู่ที่ลำคอ

“ไม่ต้องกลัว บอกแล้วไง ว่าฉันจะอ่อนโยนกับเธอ ขอแค่เธออย่าดื้อกับฉันก็พอ” พริมาใจชื้นขึ้นมา เมื่อได้ยินคำพูดยืนยันจากชายหนุ่ม

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดอะไรต่อ ริมฝีปากของหญิงสาวก็ถูกประกบลงมาอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้เบญจมินบดจูบริมปากอิ่มอย่างหิวกระหาย เร่าร้อน พยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ใจร้อนวู่วามกับหญิงสาว

เพราะชายหนุ่มไม่ต้องการให้เธอตื่นตระหนกและหวาดกลัว จนทำให้เธอไม่มีอารมณ์ร่วม ตรงกันข้าม เขาอยากให้เธอตอบสนองในทุกท่วงท่า ทุกทำนอง ของเพลงรักที่กำลังจะเกิดขึ้น แปลกที่เขาอยากทำให้เธอมีความสุขไปพร้อมกันกับเขา

พริมาสะดุ้งเฮือก จิกเล็บลงบนไหล่กว้าง เมื่อฝ่ามือหนาคลึงเคล้นทรวงอกทั้งสองดั่งเจ้าของ อีกทั้งริมฝีปากหนายังคลอเคลีย กับริมปากของเธอไม่ยอมห่าง

ยิ่งเพิ่มความรัญจวนให้หญิงสาวมากขึ้นเป็นเท่าตัว มือที่จิกลงบนบ่าในตอนแรก เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้าง

“อะ...”

เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างน่าอาย เรียวปากอิ่มรีบเม้มเข้าหากันแน่น ลมหายใจถี่กระชั้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้างามเหยเกวาบหวามสะท้านสั่นไหว

เมื่อมือหนากอบกุมความสวยงามสองข้างไว้ ไล่เลียลิ้นชื้นไปตามฐานเล็กสีน้ำตาล ปัดป่ายเรียวลิ้นเฉียดยอดอกไปมา สะดุ้งวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่า ความเสียวซ่านแล่นแปลบเข้าที่ยอดอกจนขนลุกชูชัน

“อืม...” แผ่นหลังบางแอ่นโค้งไม่ติดเตียง เมื่อความอวบอิ่มสองข้างถูกครอบครองทั้งมือและปาก

เรียวลิ้นสากหยอกเย้าดูดดื่มยอดอกเล็ก ละเลงลิ้นใส่พลิ้วไหว ส่วนอีกข้างก็ใช้มือทำหน้าที่บีบเคล้นสร้างความกระสัน จนเจ้าของทรวงอกแอ่นหน้าอกสู้ด้วยความสุขสม

“คะ...คุณ...ฉัน” พริมาพูดติดขัด คิดอะไรไม่ออก สมองขาวโพลนไปหมด ได้แต่ร้องครางออกมาอย่างลืมอาย

“ฉันรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบาย แล้วเธอจะมีความสุขกับมันมากกว่าตอนนี้อีก” คนฟังหน้าแดงซ่าน หัวใจเต้นระส่ำ เมื่อได้ยินคำพูดที่คล้ายปลอบประโลมนั้น

แต่หญิงสาวอยากจะแย้งออกไปเหลือเกิน ว่าแค่ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เธอก็รับมือจะไม่ไหวอยู่แล้ว ยังจะมีอะไรมากกว่านี้อีกอย่างนั้นหรือ