ตึก
ตึก
เสียงผมเดินเข้าไปในห้องคอนโดของไอ้เซฟด้วยสีหน้าท่าทีปกติ วันนี้พวกมันเปลี่ยนสถานที่ดื่มกัน เพราะแฟนไอ้เซฟไม่อยู่ ทุกคนเลยลงความเห็นว่ามาดื่มที่ห้องมันน่าจะสะดวกที่สุด เอาง่าย ๆ ก็คือ แฟนไอ้เซฟไม่อยากให้ออกไปไหน
ผมเดินเข้าไปนั่งลงยังโซฟากลางห้องรับแขก ก่อนที่พวกมันจะเงียบไม่ค่อยพูดคุยกับผมเหมือนอย่างเคย ก็ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น พวกมันก็แบบนี้ มีอะไรก็ชวนปกตินะ แต่แค่ไม่ค่อยคุย
"กูรู้ว่าพราวดาวไม่ใช่คนแบบนั้น" ผมตัดสินใจพูดออกไปเพื่อทำลายความเงียบและน่าอึดอัดพวกนั้น โดยทันทีที่ผมเป็นคนเปิดประเด็น พวกมันที่นั่งอยู่ก็ไม่รีรอที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที
"กูไม่ได้คาดหวังให้มึงเชื่อมั่นหรืออะไรในตัวไอ้พราว แต่ที่พวกกูไม่ชอบใจ คือทำไมมึงต้องใช้อารมณ์กับมันขนาดนั้น ทำไมมึงไม่ถามมันดี ๆ " ไอ้มอสมองหน้าถามผม ซึ่งผมเองก็นิ่งไปอย่างไม่รู้จะอธิบายยังไง วันนั้นผมหงุดหงิดกับพราวดาวอยู
