ตอนที่ 15
หวง.. ทุกอย่างที่เป็นเธอ
เมื่อนึกถึงสิ่งที่พอจะเป็นไปในเวลานี้จึงทำให้ฉันคิดออกได้หนึ่งวิธี และทันทีที่เห็นแสงสว่างเล็ก ๆ ทางรอดเพียงทางเดียวที่มีอยู่ทำให้ฉันจึงรีบหยิบมือถือขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะทักหาเพื่อนสมัยเรียนที่เป็นอัจฉริยะด้านนี้โดยเฉพาะ และเขานั้นก็ไม่ทำให้ฉันผิดหวังทันทีที่ทักหาเขาพิมเล่าเรื่องราวให้เขาเข้าใจก็ได้วิธีที่สามารถกู้ไฟล์ที่ถูกลบไปได้ภายในไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
‘ขอบใจมากนะไวเปอร์.. ไว้ม่านจะเลี้ยงข้าว’ ฉันกดส่งข้อความให้เพื่อนเป็นประโยคสนทนาสุดท้ายด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ก่อนจะจัดการปริ้นเอกสารที่จำเป็นออกมาจนแล้วเสร็จ
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ปลายหางตาของฉันเหลือบมองสังเกต เห็นว่าคุณหนูน้ำตาลนั้นมีอาการตกใจไม่น้อยที่เห็นว่าฉันนั้นสามารถกู้เอกสารที่ถูกลบออกไปได้และกำลังเดินนำเอกสารนั้นไปยื่นให้กับเขา
“เก่งนิ” ปิติภัททรเอ่ยออกมาพร้อมยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อ
