ตอนที่ 14
ขวากหนามกองใหญ่
ฉันเร่งรีบที่จะแต่งตัวจนเรียบร้อยหลังจากที่พี่เธียรนั้นใช้เวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง
"พี่เธียรเสร็จหรือยังคะ"
"ก็เสร็จไปแล้วไงคะ จะให้พี่อีกรอบหรอ" ฉันหันขวับไปมองผู้ชายที่เดินออกมาจากห้องน้ำที่กำลังจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองพร้อมกับหันมาทำหน้าทะเล้นให้อย่างไม่เขินอายกับคำพูดสองแง่สองง่าม
"ทะลึ่ง! รีบเลยค่ะพวกเราจะสายแล้ว" ฉันรีบเดินไปหยิบมือถือและกระเป๋าก่อนจะเดินตรงไปเปิดประตูห้องนอนออกด้วยความเร็ว
"เห้ย!" แต่ยังไม่ทันที่ฉันนั้นจะได้ก้าวเดินออกจากห้องภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้ฉันได้สติขึ้นมาอีกครั้ง
"พี่เธียร ๆ !" ฉันหันหลังไปตะโกนเรียกเจ้าของห้องที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เดินตามออกมาอย่างคนที่ใจเย็น ก่อนที่เขาจะต้องสะดุ้งเมื่อเห็นภาพของบรรดาเพื่อน ๆ ที่ยังคงนอนเอกเขนกอยู่เต็มพื้นห้อง
"เวรละ! ลืมพวกมันไปเลย" ใบหน้าของเขาที่แสดงออกถึงความตกใจจริง ๆ ก่อนจะใช้มือเกาหั
