พรึ่บ!
"ไม่ทำแล้วเหรอคะ" จู่ๆ เขาก็ลุกออกไปจากตัวเธอซะอย่างนั้น
"ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นหมอ ติดไข้จากเธอขึ้นมาแล้วฉันจะไปรักษาคนไข้ยังไง" มือหนาเสยผมที่ปรกหน้าอย่างหงุดหงิด
"งั้นเฌอกลับบ้านนะ" ร่างเล็กรีบเด้งตัวขึ้นจะลุกไปใส่เสื้อผ้า
หมับ!
"ใครให้กลับ"
"ในเมื่อพี่ไม่ทำแล้ว แล้วจะให้เฌออยู่ต่อให้รกหูรกตาทำไม"
"ไปทำอะไรให้ฉันกินหน่อย"
"พี่ก็รู้ว่าเฌอทำไม่เป็น"
"ไม่เป็นก็หัดซะสิ ตอนนี้เธอไม่ใช่คุณหนูที่มีคนใช้คอยรับใช้ต้อยๆ แล้ว สำเหนียกตัวเองซะบ้าง"
"แล้วพี่อยากกินอะไรล่ะ"
"สเต๊กแซลมอล ไก่อบน้ำผึ้ง ซุปครีมเห็ดทรัฟเฟิล แล้วก็สลัดอะโวคาโด"
"หา!" เฌอแตมหน้าเหวอ เขาน่าจะรู้ดีกว่าใครว่าฝีมือทำอาหารเธอมันห่วยแตกแค่ไหน แค่ทอดไข่ง่ายๆ ยังทำครัวเขาเกือบไหม้ แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ตั้งใจจะทำให้สุดฝีมือ
เริ่มจากต้องไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต เพราะตู้เย็นหลังใหญ่ก็ยังมี
