“อืม” ลู่เคอตัวรับคำในลำคอครั้งหนึ่ง แล้วเดินไปทางหน้าจวน ม้าฝีเท้าเร็วที่สุดที่จัดเตรียมไว้รอคอยอยู่แล้ว ที่ด้านหลังก็มีองค์รักษ์ที่จะร่วมเดินทางไปด้วยยืนรออยู่ เขาเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วจึงกระโดดขึ้นนั่งบนหลังม้าอย่างคล่องแคล่ว แล้วกระทุ้งเท้าเข้ากับสีข้างเบาๆ ม้าก็ออกตัวพุ่งไปข้างหน้า
เสียงฝีเท้าม้าตัวหลังกว่าจะดังตามหลังก็ผ่านไปอีกกว่าครู่ ลู่เคอตัวควบม้าไปไกลแล้วหันมามองม้าของทหารองค์รักษ์ก็เห็นว่ายังตามอยู่อีกไกล
คิ้วหนาเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้หยุดยั้งฝีเท้าม้าให้ผ่อนลงยังคงห้อตะบึงต่อไป จนล่วงเข้าเขตดินแดนของเผ่าเคอเอ่อร์ซินในยามบ่าย เขาจึงหยุดให้ม้าได้พัก
แม่ทัพหนุ่มกระโดดลงจากหลังม้า แล้วปล่อยให้มันหาหญ้าแถวนั้นกิน ส่วนเขายืนมองดูดวงอาทิตย์ที่ใกล้จะลับทิวไม้ แล้วกะระยะเวลาอีกไม่กี่ลี้ก็จะเข้าสู่ตัวเมืองของเผ่าเคอเอ่อร์ซิน
เสียงฝีเท้าม้าขององค์รักษ์ที่เพ
