ดวงตาแดงก่ำที่ต้องการรอดชีวิตกลับไป เปลี่ยนจากฟาดฟันดาบมาเป็นผิวปากเรียกเพื่อน เสียงสัญญาณที่ดังเป็นสัญลักษณ์เฉพาะเรียกให้โจรในชุดดำอีกสองคนโผล่ออกมา พวกมันกระโดดออกมา คนหนึ่งกระโดดแผล็วไปที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งตัดเชือกเส้นใหญ่ออก แล้วแหขนาดใหญ่ก็ร่วงดิ่งลงมา ลู่เคอตัวเงยหน้าขึ้นไปแต่หลบไม่ทันแหขนาดใหญ่ที่ไม่รู้ว่ามันทำซ่อนไว้ตั้งแต่เมื่อไรครอบคลุมตัวของเขาไว้หมด
โจรร้ายแสยะยิ้ม ขณะที่เต้าเฟยใจดิ่งลงสู่ก้นเหว แต่นางมีสติดีเยี่ยม หยิบมีดบินออกมาแล้วซัดเข้าใส่โจรร้ายที่อยู่บนต้นไม้ มันร่วงลงมาคนหนึ่ง ส่วนอีกคนหนึ่งเต้าเฟยก็ใช้พัดในมือสะบัดเข้าไปปักที่คอของมันอย่างเร็ว มันชะงักก่อนที่เลือดจะพุ่งออกมาราวกับห่าฝน ด้วยขอบใบพัดเป็นคมมีดแหลม เต้าเฟยพุ่งไปตัดเส้นเลือดใหญ่ที่คอโจรร้ายจึงตายลงทันที
เต้าเฟยรีบไปช่วยลู่เคอตัว แต่ก็ถูกโจรอีกสองคนเข้ามาขวาง โจรคนหนึ่งตะโกนก้อง
“จับมันไปส่งท่านหัวหน้า”
