“นี่คงไม่ใช่ข้ออ้างของเจ้าหรอกนะ”
“ไม่ใช่แน่นอนเจ้าค่ะ” เต้าเฟยยิ้มสู้
ลู่เคอตัวหงุดหงิดจนออกอาการขึ้นมาทันที “เจ้าก็รู้ข้าทูลฝ่าบาทไปแล้วว่าเจ้ากำลังตั้งครรภ์ลูกของเรา ครั้งก่อนฝ่าบาทตรัสว่าอยากจะเห็นผลงานของข้า หากถึงงานฉลองพระโอรสและพระธิดาน้อยครั้งนี้ข้ายังไม่มีผลงานให้เห็นเป็นที่ประจักษ์แก่สายตา เห็นทีข้าคงไม่พ้นอาญาเป็นแน่”
“ท่านพี่!”
เมื่อเขาชวนนางอย่างตรงไปตรงมาไม่เกรงใจว่านางซึ่งเป็นสตรีจะกระดากอาย นางก็จะไม่แสดงให้เขารู้ว่านางกำลังขัดเขิน หากเขาคิดว่าการมอบลูกให้นางคือภาระหน้าที่ นางก็จะคิดว่านางรับหน้าที่มาแล้วต้องทำให้สุดความสามารถ นึกสะท้านใจในอกสงสารลูกน้อย นางกับเขาราวกับร่วมกันสร้างเด็กน้อยคนหนึ่งขึ้นมาด้วยเรื่องภาระหน้าที่หาได้เกิดจากความรักของชายหญิงชายแม้แต่น้อย
ฝ่ายลู่เคอตัวไม่กล้าบอกว่าที่ต้องรีบทำลูกก็เพราะกลัวว่าฮ่องเต้จอมเจ้าเล่ห์จะประทานนางให้แก่เชื้อพระวงศ์คน
