สุริยันลับลาท้องฟ้าหล่นหายไปหลังทิวสน ชัยภูมิบนเนินเขาบริเวณนี้เป็นลานกว้างและดูเหมาะสมดีลู่เคอตัวสั่งให้เหล่าทหารที่กำชัยชนะเหนือพวกกลุ่มโจรหยุดพักที่นี่เพื่อหุงหาอาหารและพักผ่อน
ความมืดที่โรยตัวลงมามีเพียงแสงดาวบนท้องฟ้าแม้หลายวันนี้ลู่เคอตัวจะใช้พลังงานในการติดตามไล่ล่าหัวหน้ากลุ่มต๋าไคมาลงโทษได้สำเร็จ คืนนี้เขาควรนอนหลับในกระโจมให้สบายพรุ่งนี้เช้าก็จะได้เคลื่อนทัพกลับบ้านแล้ว แต่เปลือกตาทั้งสองยังไม่ยอมปิดราวกับมีเรื่องกังวลอยู่ในในราวกับว่าเขายังไม่ได้ทำอะไรบางอย่าง บังเอิญสายตาของเขาสะดุดกับรองแม่ทัพซู่จื่อที่เดินผ่านมาพร้อมไหเหล้าป่า แล้วยกกรอกปากวันนี้ซู่จื่อคงจะสนุกกับพี่น้องทหารกล้าอย่างเต็มที่
ซู่จื่อเห็นแม่ทัพใหญ่ยืนอยู่หน้ากระโจมจึงทักขึ้น
“ท่านแม่ทัพใหญ่จะลองชิมเล่าป่าดูสักหน่อยไหมขอรับ รสดีนักขอรับ”
“ไม่ล่ะเชิญท่านตามสบาย”
“ถ้าเช่นนั้นข้าน้อยขอตัวก่อน”
ซู่จื่อกำลังจะเ
