“ไม่ท้องแล้วเจ้าค่ะแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวบ่าวช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก่อนดีกว่านะเจ้าคะ”
เต้าเฟยถอนใจเดินไปหลังม่านบางตาให้แม่นมเซียงช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ “ถ้าระดูมาแบบนี้ก็เท่ากับว่าหลายคืนที่ผ่านมาข้าก็เจ็บตัวฟรีน่ะสิแม่นม ต่อไปข้าจะต้องจดบันทึกไว้แล้วว่าระดูข้ามาวันไหน แล้วต่อไปสองสามวันก่อนหน้านั้นข้าจะไม่ยอมร่วมเตียงกับท่านพี่อีก”
“คุณหนูเจ้าคะ อย่าพูดแบบนี้อีกนะเจ้าคะ บ่าวกลัวใครมาได้ยินเข้า” แม่นมเซียงหน้าร้อนไปแล้วหลายตลบ นางตกใจจนมือไม้สั่น แกะผ้าผูกเอวไม่หลุดเสียที จนเต้าเฟยต้องช่วย
“ข้าดูดีแล้ว ไม่มีใครได้ยินหรอก แม่นมอย่าขี้กลัวไปหน่อยเลย” เต้าเฟยบอกปนหัวเราะ นางถอนใจแล้วคิดว่าสองสามวันนี้นางจะได้พักอยู่ที่ห้องของตัวเองไม่ไปยุ่มย่ามกับเขาอีก เพราะตัวนางมีระดูอยู่ จะไม่ดีต่อเขาที่เป็นบุรุษ
เต้าเฟยกินอาหารเสร็จก็กลับไปนั่งเช็ดถูมีดบินที่ห้อง อีกทั้งยังหยิบคันธนู ลูกธนูมาขัด
