คุณกาบแก้วก็ไม่ยอมน้อยหน้าเพื่อน “มาลินี เธอนี่เห่อหลาน เห่อลูกสะใภ้จริงๆ แต่ยังไงก็แพ้ฉันแล้วนะ หนูขนมชั้นหลานสาวของฉัน หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ฉลาด หัวไว พูดเก่งมาก ไม่เห็นสองสามวัน ฉันก็คิดถึงหลานจะแย่แล้ว” พลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู “นี่ก็ได้เวลาที่ตาพชรนัดไว้สิบโมงเช้า เดี๋ยวคงพาขนมชั้นมาส่ง คืนนี้ฉันจะกอดหลานให้หายคิดถึง”
คุณมาลินีส่ายหน้ายิ้มๆ มองคุณกาบแก้วเพื่อนซี้ “นี่เธอไม่ได้เห่อหลานเลยใช่ไหมฮึ”
คุณกาบแก้วยิ้มไม่หุบ มองหน้าเพื่อนๆ ทุกคนที่หลายคนได้อุ้มหลานไปก่อนหน้านี้แล้ว “เดี๋ยวพวกเธอคอยดูหนูขนมชั้น หลานสาวฉันก็แล้วกัน แล้วจะรู้ว่าทำไมฉันถึงเห่อ” พลางถอนใจ “เสียดายก็ตรงที่ไม่ได้อุ้มชู ดูแลเขาตั้งแต่อ้อนแต่ออก มาเจออีกทีก็โตขนาดนี้แล้ว”
คุณกาบแก้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้บรรดาสหายรักฟัง เพื่อนๆ ทุกคนก็ลงความเห็นในทางเดียวกันว่า สงสารลูกสะใภ้กับหลานสาวคุณกาบแก้วที่ต้องตกระกำลำบากม
