“ขอบคุณครับคุณแม่”
พชรมองลูกสาว เขาสบายใจที่ขนมชั้นดูสนุกสนาน เพราะผู้ใหญ่รอบโต๊ะสนอกสนใจแล้วคอยเอาใจตักโน่น ตักนี่ให้กินไม่หยุด ดูขนมชั้นจะถูกอกถูกใจแล้วยังคุยฟุ้งตอนที่ตักขนมหยกมณีใส่ปาก
“แม่ลีก็ทำขนมแบบนี้เป็นค่ะ แม่ของขนมชั้นทำขนมไทยเก่งมาก ขนมชั้นยังช่วยแม่ลีปั้นลูกชุบทุกวัน”
“ปั้นเองเลยเหรอ” ใครคนหนึ่งถามขึ้นอย่างสนใจ
“ใช่ค่ะ” แม่หนูเล่าถึงวิธีการทำขนมลูกชุบ แล้วภารกิจช่วยแม่ปั้นลูกชุบทุกวัน พอพ่อบอกว่าจะไปรับแม่ ขนมชั้นที่มีทุกคนห้อมล้อมเอาใจจึงไม่โยเย
“บ๊ายบายค่ะพ่อขา”
“พรุ่งนี้พ่อกับแม่ลีจะมารับขนมชั้นนะครับคนดี”
“ค่ะ”
พชรบอกลาลูกเสร็จ กล่าวลาเพื่อนแม่แล้วก็รีบลงลิฟต์มาถึงชั้น G ผ่านหน้าฟรอนต์แผนกต้อนรับลูกค้า กำลังเดินออกจากโรงแรม เสียงฟังดูคุ้นๆ ดังมาจากด้านหลัง
“เดี๋ยวค่ะ คุณพชร”
พอเขาหันกลับไปก็เห็นฟ้าลดายืนอยู่ ดวงตาที่ตกแต่งอย่างสวยงามเป็นประกายแวววาวราวกับดีใจมากท
