พชรลดกระจกลงมองชายหญิงคู่หนึ่งที่เป็นศิษย์อาจารย์ยืนคุยกันอยู่ใต้ตึก
“เฮ้ย!! อาจารย์สมัยนี้เล่นหูเล่นตากับลูกศิษย์ สังคมมันเสื่อมก็เพราะมีคนแบบนี้”
เขาเห็นอาจารย์บวรคนหล่อนั่นส่งถุงกระดาษที่ดูเหมือนจะเป็นถุงขนมให้วราลี แล้วเธอก็รับมันมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะยิ้มสวยๆ หวานเจี๊ยบ พร้อมกับยกมือไหว้
“ข้างในเป็นทาโร่ชีส คอนเน่รสโชยุ กับเยลลีรสองุ่น คิดว่าขนมชั้นคงชอบ”
อาจารย์บวรก็ติดใจความช่างพูดของขนมชั้นที่เคยเจอกันครั้งก่อน ซึ่งวันนั้นเป็นวันสอบ เพราะคนที่วราลีฝากดูแลลูกสาวเกิดป่วย วราลีเลยต้องให้ขนมชั้นมานั่งรอหน้าห้อง อาจารย์บวรจึงได้ผู้ช่วยคุมสอบ พอดีอาจารย์บวรเคยถามเด็กหญิงว่าชอบกินขนมไหม ไปญี่ปุ่นจะซื้อมาฝาก ขนมชั้นบอกว่าเกรงใจ แต่ถ้าอาจารย์ซื้อมาให้ขนมชั้นจะกินให้หมด
“เกรงใจอาจารย์ ซื้อมาตั้งหลายอย่าง”
“เล็กๆ น้อยๆ ครับ ขนมชั้นแกน่ารักดี ช่างพูด อาจารย์ฝากให้แกด้วย แล้วขอตัวก่อนนะ
