ฟ้าลดารู้ตัวว่าถูกด่ากระทบกระเทียบจึงโวยวายขึ้น
“พวกแกอย่าปากดีนัก เก่งจริงก็เข้ามาเลย”
“หน็อย แก อีฟ้าลดา อีนังหน้าด้าน เก่งนักใช่ไหมฮะ!” นัตตี้ของขึ้นทันทีที่โดนท้าเหยงๆ
วราลีกระชากแขนเพื่อนสาวเอาไว้อย่างสุดแรง “แกเชื่อฉันสักครั้งเถอะนัต คนแบบนี้ปล่อยให้เวรกรรมตามทันเอง”
“แกเป็นแม่พระ แต่ฉันไม่ใช่แม่พระอย่างแกนะลี แกจะปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตามีความสุขไปแบบนี้หรือไง” เพื่อนสาวสองหันขวับ ดวงตาเขียวปั้ดมองสลับหน้าวราลีกับฟ้าลดา เห็นนังหน้าด้านนั่นยิ้มเยาะ ปิดปากหัวเราะอย่างน่าหมั่นไส้ นัตตี้ก็ยิ่งเดือดปุดๆ ขึ้นมา
ไม่ใช่วราลีไม่โกรธไม่แค้นกับสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำกับตน แต่จะมีประโยชน์อะไรที่ต้องไปตบตีกับคนประเภทนี้
“บางครั้งการเอาคืนก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด ปล่อยให้มันเป็นไปตามกรรมเถอะ”
นัตตี้หันกลับมามองหน้าวราลี “แล้วเมื่อไรกรรมจะทำหน้าที่ของมันสักที”
นัตตี้ยังพูดไม่ทันจบ คนที่ยืนเช
