30
ไม่ชอบน้ำตาของเธอ
มือใหญ่ค่อยๆยกโอบแก้มดันผมเธอไปด้านหลัง หมาน้อยของเขาจึงเอียงแก้มนุ่มไปหาฝ่ามืออุ่นๆนั้น
“อีกอย่าง... เธอควรรู้ไว้ว่าไม่ควรร้องไห้พร่ำเพรื่อ”
“ก็ใบชามีความสุขนี่นา แต่คุณหมอยังไม่ตอบคำถามเลย รู้สึกอะไรบ้างไหมคะ”
“ยัง...” ถึงเขาจะตอบแบบนั้น เธอก็ยังยิ้ม
“ไม่เป็นไรค่ะ ใบชาจะบอกรักและบอกชอบคุณหมอบ่อยๆ” เธอไปเอาความคิดนี้มาจากไหน หนังเรื่องไหนสอนให้พูด แล้วไอ้ตาใสๆนั่นแก้มที่เอียงหามือเขาไปเรียนรู้มาจากไหน
“รู้สึกดีขึ้นแล้ว?”
“ค่ะ บอกแล้วไงมีคุณหมออยู่ด้วยใบชารู้สึกดีมาก”
“อยากรู้สึกดีกว่านี้ไหม?”
“คะ... ยังไงเหรอ”
มือใหญ่ที่โอบแก้มค่อยๆเคลื่อนลงมาที่ลำคอระหง ก่อนที่เขาจะจับที่คอของเธอ จากนั้นดึงมากระซิบใกล้ๆ
“ให้ฉันเข้าไปในตัวเธอ”
เสียงทุ้มและลมอุ่นๆที่รดใบหู ทำให้ใบชาตัวร้อนวูบราวกับไข้ขึ้นอีกครั้ง เธอค่อยๆหันไปมองหน้าเขา แต่ยังไม่ทันสบตายังไม่ทันถาม ริมฝีป
