มื้อค่ำของทั้งคู่เป็นไปอย่างเรียบง่าย ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันย้ายมาดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น ภัคร์พิมลยอมรับว่าตนเองค่อนข้างตื่นเต้นและเกร็งอยู่นิดหน่อยที่ได้อยู่เพียงลำพังกับวีรภัทรแบบนี้
อยู่กับคนที่เธอแอบชอบมาเนิ่นนาน
“คุณยังไม่ได้ตอบผมเลยนะพายน์”
จู่ๆ วีรภัทรก็พูดขึ้นขณะที่เขาละสายตาจากซีรีส์เรื่องหนึ่งที่กำลังฉายบนหน้าจอทีวี ภัคร์พิมลเองละสายตาจากหน้าจอแล้วหันมามองแพทย์หนุ่มพลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“คะ”
“คุณชอบผมตั้งแต่เมื่อไร”
หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกแบบนั้น ก่อนจะเปลี่ยนมาเต้นถี่รัวตอนที่สบเข้ากับนัยน์ตาคมเข้มที่จ้องมองมาอย่างต้องการคำตอบ ภัคร์พิมลข่มอาการประหม่าเอาไว้ก่อนที่จะโต้ตอบกลับไป
“ถ้าพายน์บอกแล้ว พายน์ขอถามหมอสักคำถามได้ไหมคะ”
“นี่คุณกำลังต่อรองอยู่รึเปล่า”
วีรภัทรเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น หากแต่บนใบหน้าหล่อเหลานั้นมีรอยยิ้มจางๆ ประดับอยู่ นั่นทำให้ภัคร์พิมลใจก
