“คุณแม่ ผมขอล่ะครับ” วีรภัทรถอนหายใจตอนที่มองมารดา คุณหญิงทิพปภาส่งค้อนวงใหญ่มาให้ลูกชายก่อนจะบอกว่า
“ที่บอกว่าไม่เหมาะก็คือลูกต่างหากที่ไม่เหมาะกับผู้หญิงน่ารักๆ อย่างหนูพายน์น่ะ”
ฉับพลันอาการเสียดแน่นในอกของภัคร์พิมลก็หายไปเมื่อรู้ว่าคุณหญิงทิพปภาเพียงแค่หยอกเย้า ใบหน้าจืดเจื่อนก่อนหน้านี้ก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง รอยยิ้มที่เลือนหายไปก็กลับมาเช่นเดิม
“พี่หมอภัทรน่ะเค้าเล่าเรื่องของหนูให้แม่ฟังแล้วละ กินไปคุยไปก็ได้ เดี๋ยวอาหารเย็นแล้วจะเสียรสชาติ”
“ค่ะคุณหญิง”
ภัคร์พิมลกล่าวอย่างนอบน้อม หากแต่ต้องถูกคุณหญิงทิพปภามองค้อนจนภัคร์พิมลทำหน้าไม่ถูกเพราะไม่แน่ใจว่าตนทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ก่อนจะผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกเมื่อคุณหญิงพูดออกมาว่า
“เรียกแม่จ้ะ คุณแม่”
“ค่ะ คุณแม่”
“ดีจ้ะ” คุณหญิงทิพปภาบอกแล้วหันไปพูดกับนมอิ่ม “นมอิ่มจ๊ะให้เด็กๆ ตักข้าวเลยแล้วนมอิ่มก็มานั่งข้างๆ ฉัน”
นมอิ่มมีท
