“ยังไงพี่นำทัพก็ต้องรับผิดชอบนะคะ” อรุณจันทร์เรียกร้อง
“รับผิดชอบยังไง” นำทัพเอ่ยถามเสียงเย็น เขารำคาญผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน ในขณะที่รัตนปาตีนั่งเงียบกริบ เธอกำลังทบทวนอะไรหลายอย่าง สิ่งที่เคยกลัวไม่กลัวอีกแล้ว นำทัพไม่ได้มีท่าทีอยากจะกลับไปหาอรุณจันทร์เพราะความสัมพันธ์ที่ว่าทั้งสองเคยเป็นคู่หมั้นกัน
“พี่นำทัพต้องแต่งงานกับจันทร์เจ้าค่ะ ตามคำสัญญาหมั้นหมายที่พ่อของเราเคยให้กันเอาไว้”
“แต่ฉันมีเมียแล้ว”
“นังข้าวหอมนี่เหรอคะ นังนี่เป็นคนใช้ พี่นำทัพจะใฝ่ต่ำไปเอาคนใช้มาเป็นเมียเลยเหรอคะ”
“เราก็สงบสติอารมณ์ลงหน่อยเถอะ ตาใหญ่คงไม่ได้ใฝ่ต่ำหรอกนะป้าว่า เพราะรัตนปาตีก็เพียบพร้อมทุกอย่าง กิริยามารยาทก็งดงาม งานบ้านงานเรือนคล่องแคล่ว”
“เพียบพร้อมเหรอคะ มันเป็นคนใช้นะคะคุณป้า คุณป้าบอกว่ามันเพียบพร้อมได้ยังไง เวลาพาไปไหนมาไหน ไปออกงานไม่อายหรือไงที่จะแนะนำว่ามันเป็นคนใช้”
“ป้าว่าความดีของคนเรา
