บลูเรียนเสร็จเกือบบ่ายสอง เขาหยิบไอแพดกับหนังสือสองเล่มลงกระเป๋า มีจุนกับยาหยีเดินข้างๆ เอ้อ จุนเปลี่ยนสีผมแล้วนะ เป็นสีน้ำตาลสว่าง
“กูล่ะเชื่อ ทีกับน้องให้มารับแม่งบ่นเหมือนกูฆ่าคนตาย”
“น้องกับเมีย เลือกเมียก็ถูกแล้ว”
มือขาวเกลี่ยเส้นผมที่คลอเคลียกรอบหน้าอย่างน่ารำคาญขึ้นไปทัดไว้บนใบหู ผมเขาเริ่มยาวแล้ว แต่ก็ยังไม่มีเวลาว่างไปตัดสักที ช่วงนี้เขาต้องอ่านหนังสือเยอะมาก บางทีก็อ่านเพลินจนลืมกินข้าว ภาระเลยตกที่แด๊ดดี๊ มีแฟนแล้วชีวิตดีขึ้นจริงๆ นะทุกคน อะไรเล็กๆ น้อยๆ ที่เราไม่ใส่ใจ แต่พี่ผู้ชายทำให้ทั้งหมดเลย เดี๋ยวนี้บลูเลยเหมือนเจ้าหญิง รถก็ไม่ต้องขับเอง เลกซัสบลูเอาไปไว้ที่บ้านแล้ว เพราะเดี๋ยวนี้มีบีเอ็มสีเทาเทียวรับเทียวส่ง
นั่นไง พูดถึงก็มาเลย
ยาหยีเป็นคนแรกที่เดินกระทืบเท้าตรงไปหาพี่ชายตัวเอง ส่วนบลูกับจุนเดินตามไปทีหลัง ก็นะ เรื่องที่บลูคบกับหนุ่มวิศวะไม่ใช่ความลับ ใครสนใจก็คงรู้
