ฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมอ บลูเข้าใจมันแล้ว
ทุกสิ่งทุกอย่างในใจถูกปลดล็อก กำแพงที่เขาสร้างขึ้นมาถูกทุบทำลายลง และบลูเองก็ยินดีที่มันเป็นแบบนั้น หลังจากถูกอวยพรวันเกิด พวกเราสี่คนพ่อแม่ลูกได้มานั่งเปิดใจคุยกัน เริ่มจากพี่คิลที่บอกความรู้สึกทั้งหมดออกมา บลูนั่งจ๋องเพราะการกระทำของเขาทั้งหมดถูกพี่ชายสังเกตเห็นหมดแล้ว ตัวบลูเองก็ขอโทษพี่คิลเหมือนกัน หากจะหาคนผิด เราก็คงผิดด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ
“ห๊า ยังไงนะเจ้าวาฬเล็ก!”
บลูเข้าไปกอดเอวของพี่ชายไว้แน่น วางคางลงบนอกแล้วช้อนดวงตากลมๆ ขึ้นมองคนที่แหกปากเสียงดังลั่นห้องนั่งเล่น ไม่ต้องห่วงว่าพ่อกับแม่จะตกใจ เพราะคนทั้งคู่ออกไปหาซื้อของอร่อยมาให้พวกเขาทานเย็นนี้
“พี่คิลโกรธหนูเหรอ”
“พี่ไม่โกรธค่ะ แต่พี่จะเป็นลม”
คิลยกมือขึ้นนวดขมับ ตอนนี้อยากได้ยาดมที่สุด เขาจะเป็นลมอย่างที่บอกจริงๆ
“หนูทำมานานหรือยังคะ”
ในเมื่อเราเปิดอกเปิดใจคุยกันแล้ว ตอนที่พ่
