“ถ้าวันหนึ่งหนูเลิกทำงานนี้แล้วล่ะ”
ปอร์เช่เจ็บแปลบในอกยิ่งกว่าบาดแผลที่ได้รับจากอุบัติเหตุเสียอีก เขาทอดสายตามองพวงแก้มสีระเรื่อที่เคยหอมมาแล้วหลายครั้ง มองเส้นผมสีน้ำตาลคลอเคลียกรอบหน้าสวย เด็กตรงหน้าของปอร์เช่ตอนนี้ไม่ต่างจากเดิมมากนัก ยังดูซุกซนและน่าทะนุถนอมในเวลาเดียวกัน
“เจอคนที่ชอบแล้วเหรอคะ”
น้องเคยบอกกับเขาไว้ว่าถ้าเจอคนที่ชอบก็อาจจะเลิกทำงานนี้ เพราะอยากใช้ทุกวินาทีกับคนของใจ คงไม่มีเวลามารับจ้างเป็นอีหนูแล้ว บางครั้งที่ปอร์เช่จ้างบลูมาอยู่ด้วยกัน มันไม่ได้มีแค่เรื่องเซ็กซ์เสมอไป บางทีเราแค่มานอนดูหนังแล้วพูดคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อย
“หนู…”
บลูหยุดประโยคไว้แค่นั้น เขาก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม บางวันต้องสับรางลูกค้าจนหัวหมุน เคยรับลูกค้าสี่คนในวันเดียวกัน บลูผ่านผู้ชายมาเยอะพอสมควร แต่มันก็เป็นสิทธิ์ของเขา ในเมื่อไม่ได้ไปทำร้ายใครนี่นา เคยคิดนะว่าถ้าในอนาคตข้างหน้าเจอ
