“มันอะไรยังไงกันหือยัยเด็ก”
วุ้นมองยัยเด็กที่อยู่ในชุดกระโปรงสีสดใส บลูน่ะหุ่นดีมิหนำซ้ำผิวพรรณก็ยังสวยเหมือนพระเจ้าขี้โกงทุ่มของกุ๊กกิ๊งให้ทั้งหมด เพื่อนสนิทวุ้นเปิดแบรนด์เสื้อผ้าวัยรุ่น แล้วไอ้ชุดคอลเลกชันใหม่มันออกพอดี จะหานางแบบมาใส่ถ่ายรูปโพรโมตก็ไม่ตรงตามที่ต้องการ สุดท้ายวันนั้นคุยกันไปคุยกันมา วุ้นเลยเปิดรูปยัยคนสวยตัวท็อปของสังกัดให้ดู ใช่จ้า มันเคาะแบบมือทุบโต๊ะ ยัยน้องบลูถึงได้มาอยู่สตูดิโอกับเธอวันนี้ยังไงล่ะ
“อะไรอ่า”
“ก็ที่บอกว่าจะรับงานน้อยลงไง บลูจะเลิกทำเหรอ? แต่ถ้าเลิกเจ๊ก็ไม่ว่านะ ตอนนี้เจ๊ก็รวยเพราะบลูเนี่ยแหละ”
ไม่ผิดจากที่พูดไปเลย พวกผู้ชายขี้เปย์มันโอนเก่ง บอกหลักหมื่นโอนหลักแสน บอกหลักแสนโอนเฉียดล้าน ใครจะทำได้ถ้าไม่ใช่ยัยคนสวยที่กำลังถูกช่างแต่งหน้าทาลิปกลอสให้อยู่นั่นล่ะ
“ช่วงนี้หนูเรียนหนัก เลยว่าจะรับงานน้อยๆ หน่อย”
“ที่ผ่านมาก็ไม่มีงานที่ต้องขึ้นเตียงเลยน
