“พี่ธีจะกลับวันไหนคะ”
ธีรวัชรขมวดคิ้วเมื่อเห็นหญิงสาวเปลี่ยนเรื่อง
“ก็คงอีกวันสองวัน มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
เขาถามด้วยความห่วงใย อันดามันหลบสายตาเสไปมองทางอื่น
“หวานไม่ไว้ใจพี่แล้วเหรอ”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ลูบศีรษะหญิงสาวเบาๆ
“หวานไว้ใจพี่ธีค่ะ แต่ไม่มีอะไรจริงๆ”
อันดามันจับมือของเขาที่บางบนศีรษะมาถือไว้ ยิ้มอย่างขอบคุณ
ก้องทวีปชะงักฝีเท้าที่จะเดินลงมาตามภรรยา... ที่สำคัญอยากขอโทษเธอด้วย ส่วนเพ็ญพิชชาก็ชะงักตาม... หันมองเบื้องหน้าตามชายหนุ่มก็ได้แต่ยืนนิ่งอึ้ง
“อะแฮ่ม”
ก้องทวีปกระแอมเดินไปหาคนทั้งสอง อันดามันจับมือของชายหนุ่มมาจับไว้ แค่อยากแกล้งสามีเล่นๆ แต่เหลือบไปเห็นใบหน้าเศร้าสร้อยของเพ็ญพิชชา เธอจึงสำนึกว่าไม่ควรเป็นอย่างยิ่ง
ก้องทวีปมองมือเรียวของภรรยาตาคมกริบ แล้วหันไปโอบมือบนไหล่มนของอดีตคนรัก
“พี่กับเพ็ญทำกับข้าวเสร็จแล้ว ไปกินได้เลย”
คราวนี้ธีรวัชรเป็นฝ่า
