“คุณเพ็ญ หวานขอโทษ”
อันดามันทำอะไรไม่ถูกเมื่อเพ็ญพิชชากุมมือด้วยความเจ็บ
“เกิดอะไรขึ้น” ชายหนุ่มทั้งสองที่นั่งสนทนาอยู่เดินเข้ามา อันดามันหน้าซีดราวกับกระดาษ
“น้ำร้อนลวกมือคุณเพ็ญค่ะ”
คนดูแลบ้านของธีรวัชรรีบบอก รีบวิ่งไปหยิบน้ำในตู้เย็นออกมา
“ฉันจัดการเอง” ธีรวัชรนำน้ำเย็นราดบนมือของภรรยาด้วยความห่วงใย ก้องทวีปที่จะเข้าไปช่วยเพ็ญพิชชาถึงกับชะงักเมื่อเห็นสามีของเธอเข้าไปช่วย อันดามันลอบมองด้วยความรู้สึกบรรยายไม่ถูก เธอบอกตัวเองว่าเขาคงเป็นห่วงในฐานะน้องสาว อย่าคิดมากเลย ขนาดเธอยังเป็นห่วงเลย และก็สำนึกผิดด้วยที่ทำให้เพ็ญพิชชาต้องเจ็บตัว
“อย่าถู น้องเพ็ญ เดี๋ยวแผลถลอก”
ชายหนุ่มปราม เพ็ญพิชชาพยักหน้าเบาๆ
“หวานขอโทษนะคะ หวานไม่ได้ตั้งใจ”
อันดามันหน้าซีดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณหวานไม่ได้ตั้งใจ อย่าคิดมากเลย”
เพ็ญพิชชารีบบอกให้อันดามันคลายใจ
“เรื่องอาหาร เอาแบบ
