“คิดถึงตอนแรกที่เจอพี่ก้อง”
“แสดงว่าหวานแก่แล้ว”
“อือ มาว่าหวานแก่ได้ยังไง”
หญิงสาวรีบผละออกจากอ้อมแขน ผงกศีรษะมองเขาตาวาววับ
“ก็จริงนี่ เขาบอกคนแก่ชอบเล่าความหวัง โอ๊ย!”
พูดแค่นั้นก็โดนกำปั้นน้อยทุบให้
“ต่อไปพี่คงช้ำหมด โดนเมียต่อยทุกวัน”
“นี่หวานบันยะบันยังแล้วนะคะ ถ้าจะเอาให้มากกว่านี้ก็ได้”
เธอย่นจมูกให้ กลับไปซุกอ้อมอกอุ่นๆ ของเขาต่อด้วยรอยยิ้มน้อยๆ
“ไม่เอาแล้วจ้ะ เดี๋ยวพี่ก็ได้น่วม ไม่มีแรงผลิตหลานให้บรรดาพ่อๆ กันพอดี” เขาพูดจ้ะจ๋าฟังแล้วรู้สึกดีพิลึก
“พี่ก้องคะ”
“ว่าไง”
เขาเลิกคิ้ว ก้มมองคนในอ้อมแขน อันดามันหน้าแดงในความมืด ซุกหน้าอกแกร่ง แต่สัมผัสลูบไล้ไปทั่วร่างเขา ก้องทวีปหัวเราะร่วนที่เห็นกิริยาของเมียสาว
“นี่แน่ะ” เธอหยิกให้
“โอ๊ย! หยิกพี่ทำไม” ก้องทวีปโอด อันดามันรีบพลิกร่างหนี
“แล้วมาหัวเราะหวานทำไมล่ะ”
ก็แค่จะถามว่าไม่ทำกิจกรรมอะไรก่อนเหรอ จะนอนแล้วเหรอ
