“คิดแต่จะทำร้ายสามีตัวเองอีกแล้ว”
เขาจิ้มหน้าผากเหมือนอบรมสั่งสอน ก่อนบิดหูเล็กเล่นเหมือนเคย
“เจ็บนะคะ หวานไม่ใช่เด็ก อย่ามาบิดหูหวานนะ”
อันดามันดึงมือที่บิดหูเธอออก แม้จะไม่เจ็บมากนักแต่ดูเหมือนเธอจะด้อยกว่าเขา
“อยากให้เจ็บจะได้จำ เด็กดื้อๆ ต้องอบรมสั่งสอน”
เขาปล่อยมือจากหูมาจับคางส่ายไปมาแทน มือเรียวเลื่อนไปผลักไส เขาก็บีบปลายคางจนเธอร้อง... แล้วประกบจูบกับกลีบปากหวาน ดูดกลืนลิ้นเล็ก ก่อนปล่อยเป็นอิสระ
“พี่จะบอกให้ว่านี่ไม่ใช่การข่มเหง แต่เป็นการสมยอม”
สิ้นคำพูดร่างสาวก็ถูกจับกดทับไว้แน่นกับพื้นเตียง ตอนแรกคิดว่าเขาจะสอดกายเข้าหาเรือนร่างสาว แต่เขากลับหมุนกายคร่อมเธอไว้ โดยหันศีรษะลงที่กลางร่างเธอ
“จะ...จะทำอะไร”
ถามได้เพียงแค่นั้นก็ต้องอุทานหยัดกายครางกระเส่าเมื่อมือหนุ่มบีบสะโพกผายยกขึ้นป้อนเข้าปากเพื่อดูดกลืน อันดามันพยายามส่ายหน้าหนีปิดปากแน่นเมื่อความแข็งแกร่งสีชมพูสดล
