ซึ่งคำแปงบอกว่านลินนิภาสอนน้องให้เรียนรู้การเป็นผู้อยู่อาศัย ให้รู้จักบุญคุณที่เขาไม่เอาเรื่อง และยังส่งเสียให้เรียน ให้นรากรจดจำและทำตัวให้ดีที่สุด เพราะหล่อนมีสัญญาที่จะทำงานกับเขาแค่ 2 เดือนเท่านั้น
และเมื่อนรากรไปอยู่โรงเรียนประจำ นลินนิภาก็จะต้องทำงานเพื่อส่งเสียนรากรต่อไป
แต่หากวันไหนที่นรากรมีเรียนพิเศษ แล้วเป็นวันที่นลินนิภาไม่มีเรียน หล่อนก็จะมาขอคำแปงเรียนรู้งาน งานอะไรก็ได้ที่หล่อนสามารถทำได้ ไม่ต้องใช้ทักษะเยอะ นั่นแหละเขาถึงได้รู้ว่านลินนิภาวาดรูปตัวการ์ตูนน่ารักๆ ได้มากมายหลายแบบ
เมื่อคำแปงถามว่าจะให้นลินนิภาทำอะไร เขาจึงเกิดไอเดียให้หล่อนวาดภาพโพสต์การ์ด วาดการ์ตูนใส่การ์ดขอบคุณจากร้าน ‘พนมไพร เอนจอย’ เพื่อมอบให้กับนักท่องเที่ยวและลูกค้าที่มาเยือนร้าน
ซึ่งนลินนิภาก็ทำทุกอย่างโดยไม่บ่ายเบี่ยง ไม่ร้องขอ ไม่ต่อรองอะไรเลยสักอย่าง หล่อนเหมือนจะมีความสุขกับสิ่งที่ทำด้วยซ้ำ
