วายุ
สองปีผ่านไป
“เฮีย” ผมเรียกเฮียขึ้นหลังจากเดินเข้ามาหาในห้องทำงาน
“อืม” เฮียขานรับนิ่งๆโดยไม่เงยหน้ามองผม แต่สายตายังจ้องอยู่ที่แฟ้มเอกสาร
สองปีแล้วที่ควีนหายไป โดยที่ไม่ว่าผมกับเฮียจะตามหายังไงก็ไม่เจอ ไม่มีวี่แววหรือข่าวคราวของเธอเลยสักนิด ไม่ว่าจะการเคลื่อนไหวของเธอตามโรงพยาบาลต่างๆ หรือว่าจากศัตรูของพวกผมเองก็ตาม
ถามว่าพวกผมถอดใจไหม ไม่ ผมไม่เคยถอดใจกับการตามหา และหวังว่าเธอจะแค่ไปอยู่ที่ไหนสักที่ เธอยังปลอดภัยดี เพียงแต่หายังไม่เจอก็เท่านั้น ส่วนเฮีย จากวันนั้นมา เฮียก็กลายเป็นคนเดิม ไม่สิ เรียกได้ว่าเฮียเปลี่ยนไปตั้งแต่ควีนหายตัวไป
จากปกติเฮียนิ่งอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้นิ่งกว่าเดิม นิ่งจนกับผมก็แทบจะนับคำพูดของเฮียในแต่ละวันได้ จากที่แสดงสีหน้าบ้าง เฮียกลับไม่แสดงออกมาเลยสักนิด นอกจากสีหน้านิ่งเรียบ จนตอนนี้แทบไม่มีใครเข้าหน้าเฮียติดแล้ว เฮียเอาแต่ทำงาน แล้วก็ตามเรื่องของควีนอ
