ตอนที่29 หนี

1982 คำ

“อยู่บ้านก็อย่าดื้อ รู้ไหม” พายุพูดขึ้นเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ “รู้แล้วหน่า สั่งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย” ฉันพูดพร้อมยู่หน้าใส่เขา “แล้วเฮียจะรีบกลับ” พายุพูดขึ้นก่อนจะก้มลงมาจูบปากฉัน ฉันยกมือขึ้นกอดรัดรอบคอเขาก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปทันที จ๊วบบบบ “อื้มมม” เสียงครางของเราสองคนดังขึ้น ก่อนฉันจะค่อยๆผละออก “ถ้าไม่ติดว่าเฮียรีบนะ” พายุพูดขึ้นเสียงเข้ม แต่สายตากลับบ่งบอกถึงความต้องการอย่างดี ไม่ใช่อะไรหรอก แต่ว่าวันนี้เขาต้องเดินทางไปดูงานที่เขาเป็นหุ้นส่วนที่ต่างประเทศไง ก็เลยต้องร่ำลากันหนักหน่อย ทั้งที่เมื่อคืนวายุเสียสละทั้งคืนให้กับพายุคนเดียว แต่ดูท่าแล้วเขาคงจะไม่พอ “ก็รีบกลับมาสิคะ จะได้รวบทีเดียว” ฉันไม่ได้อ่อยนะ แค่ ให้ท่า “หึ ดูแลกันให้ดีๆนะ” พายุเค้นหัวเราะออกมา ก่อนจะหันไปพูดกับวายุ “รู้แล้วครับ พี่ไปทำงานให้สบายใจเถอะ” วายุตอบกลับด้วยท่าทีสบายๆเพราะเขาก็โดนพายุย้ำ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม