ควีน
“.....” พายุและวายุเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันพร้อมน้ำตา แต่สายตากลับมีแต่ความสงสัยและสับสน
“มองหน้า?” ฉันเลิกคิ้วพูดขึ้นหลังจากพวกเขาเอาแต่จ้องหน้าฉันไม่เลิก
“มะ...หมายความว่า ยังไง” พายุถามเสียงติดขัด
“ที่จะปลอบพวกเฮีย ควีนจะทำจริงๆหรอ” วายุถามออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อฉันเท่าไหร่
“แล้วอยากให้ทำไหมล่ะ” ฉันถามสวนกลับไป
“อยาก!” เสียงของพวกเขาดังขึ้นพร้อมกันทันทีก่อนจะพุ่งเข้าหาฉันแล้วกอดฉันแน่นทั้งสองฝั่งก่อนจะซุกหน้ากับตักฉันคนหนึ่ง และเอวด้านข้างฉันคนหนึ่ง
“ทำไมต้องร้องไห้เป็นเด็กๆ” ฉันลูบหัวพวกเขาแล้วถามขึ้น นี่ฉันต้องมานั่งปลอบผู้ชายที่ทั้งเถื่อนและโหด แถมยังมีอายุมากกว่าฉันตั้งหลายปีเหมือนกับปลอบลูกแบบนี้หรอ
“เฮียเจ็บ ฮึก เจ็บที่ควีนจะไปแต่งงานกับคนอื่น” พายุตอบพร้อมเสียงสะอื้นกว่าเดิมจนฉันรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้น
“แล้วก็เจ็บ ฮึก เจ็บที่ควีนไม่รักพวกเฮีย” ตามด้วยวายุที่
