3.ใจร้าย
848 คำ
3
ฉันเดินกลับไปนั่งที่เดิมแต่ท้องเริ่มประท้วงหนักขึ้นฉันไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้านี่ก็เย็นแล้ว ฉันหลับไปนานมาก! ในห้องเขามีอะไรกินบ้างนะ แล้วถ้าฉันกินเขาจะด่ามั้ย แต่ด่าไม่ด่า ตอนนี้ไม่สนแล้วขอไปหาอะไรกินก่อนแล้วกัน ฉันลุกขึ้นเดินตรงไปที่ครัว เปิดตู้เย็นออกเห็นแต่เบียร์เต็มไปหมด ของกินมีอยู่น้อยนิดแต่ก็ถือว่ามี ฉันหยิบข้าวกล่องแช่แข็งออกมาเวฟกินรองท้องไปก่อน
พอกินเสร็จมันก็อยากเข้าห้องน้ำไง ห้องน้ำอยู่ไหน? ฉันเปิดห้องนั้นห้องนี้กว่าจะเจอห้องน้ำ นี่แหละข้อเสียของการมีคอนโดหรือบ้านใหญ่ๆ ไม่เหมือนบ้านฉัน พอเข้าห้องน้ำปลดปล่อยเต็มที่แล้วฉันก็เดินกลับมาล้างถ้วยที่ตัวเองกิน
"ทำอะไร!"เสียงดุเข้ม โผงขึ้นขณะฉันล้างถ้วย
"อุ้ย!”ฉันสะดุ้งตกใจถ้วยในมือเกือบหลุด เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียง
"เอ่อ... ขิง...ขิงล้างถ้วยค่ะ"ฉันมองสบตาดุของเขาอย่างกลัวๆ กลัวจนพูดแทบไม่ออก
"..."เขายังจ้องมองมาที่ฉัน
"ขิง...หิว ออกจากห้องไม่ได้ เลยถือวิสาสะกินของในตู้เย็นค่ะ เดี๋ยว...เดี๋ยว ขิงซื้อคืนให้นะคะ"ฉันรีบอธิบาย ติดๆขัดๆ สายตาคู่นั้นมันอะไร ทำไมน่ากลัวขนาดนี้
"ไร้มารยาท!"
"!!! ก็บอกอยู่นี่ไงว่าหิวข้าว เดี๋ยวซื้อคืนให้ แล้วถ้าอยากให้มีมารยาทขนาดนั้น เจ้าของห้องก็ควรมีมารยาทกับแขกด้วยเหมือนกัน!"อารมณ์พุ่งปี๊ดดดไปถึงปลายไผ่เลย ก็ดูเขาพูดให้ฉันสิ ตัวเองมีมารยาทตายล่ะให้ฉันนั่งรอทั้งวัน!
"เธอเป็นแขกฉันหรอ หึ!”เขาเดินเข้ามาหาฉัน ถามแล้วแสยะยิ้มเย็นยะเยือกให้
"มะ...ไม่ใช่ก็เหมือนใช่นั่นแหละค่ะ"ฉันวางถ้วยในมือลง เถียงข้างๆคูๆ
"หึ"เขาสะแหยะยิ้มมองสำรวจฉันแล้วหันหลังเดินออกไป สายตาแบบนั้นหมายความว่าไง!
"นี่! จะให้ขิงนอนที่ไหน"ฉันร้องถามเมื่อนึกขึ้นได้ เดินไปหยิบกระเป๋าใบเก่าของตัวเองที่โซฟามาถือไว้
"ตรงนี้"เขาชี้ไปที่พื้นด้านล่างบริเวณที่เขายืนอยู่
"หมายความว่าไงคะ"ฉันมองพื้นแล้วเงยหน้าขึ้นถามงงๆ
"เธอโง่ หรือโง่มากกันแน่ห๊ะ ตรงนี้ก็พื้นไง"
"มีห้องว่างตั้งสองห้อง ทำไมถึงให้ขิงนอนพื้นล่ะ"ห้องว่างก็มี นี่เขาแกล้งฉันหรือเปล่า
"เธอนี่มัน! ไร้มารยาทจริงๆ คงสำรวจหมดทุกซอกทุกมุมแล้วสินะ"เขาต่อว่าฉันไม่สบอารมณ์ที่ค้นห้องเขา แต่ฉันไม่ได้ค้นนะแค่หาห้องน้ำเฉยๆ
"เปล่านะคะ ขิงแค่หาห้องน้ำเลยเปิดเข้าไปดู"ฉันรีบบอก ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิด
"ห้องเต็มแล้ว อยากอยู่ก็ต้องนอนพื้น"เต็มงั้นหรอ เขาอยู่กับใคร? ไหนคุณหญิงนลินบอกว่าอยู่คนเดียวไง
"นอนโซฟาได้มั้ยคะ"ฉันชี้ไปที่โซฟาตัวใหญ่ห้องรับแขก แค่โซฟามันก็ดีกว่าเตียงนอนที่บ้านฉันแล้ว ฉันนอนไหนก็ได้ไม่เรื่องมากหรอก นอกจากพื้นน่ะ ไหนๆก็ไม่มีทางเลือกแล้ว
"ฉันบอกว่าพื้นไงยัยหน้าจืด!"เขาตะคอกใส่หน้าฉันแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนปิดประตูเสียงดัง
ปัง!!
21.00น.
ตั้งแต่เมื่อตอนเย็นที่เขาเข้าห้องไปก็ไม่ออกมาอีกเลย ฉันจึงเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำห้องหนึ่งในห้อง ถึงออกมานอน นอนตรงที่เขาบอกนั่นแหละ ไม่อยากนอนแค่ไหนฉันก็ต้องนอน ฉันเลือกไม่ได้อยู่แล้วหนิ ถ้าเกิดฉันทำไม่ถูกใจเขาขึ้นมา จับฉันโยนออกนอกหน้าต่างทำไง จะหนีกลับบ้านก็ไม่ได้ออกจากคอนโดนี้ก็ไม่ได้ ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย แต่ฉันต้องสู้! นั่นคือว่าที่สามีในอนาคต! ฉันต้องตอบแทนบุญคุณคุณหญิงให้ได้ แม่จะได้ดีใจ
ฉันนอนพลิกตัวไปมา นอนท่าไหนก็ไม่สบายตัว หมอนก็รู้สึกหนุนไม่สบายแต่ก็พอได้ จะให้สบายได้ไงก็ฉันใช้กระเป๋าแทนหมอน
"เฮ้อ!"
"เฮ้อ!"
ฉันถอดหายใจหลายๆรอบ มองประตูห้องนอนของเจ้าของห้องใจร้าย ช่างใจอยู่นานสองนาน จะขึ้นไปนอนบนโซฟาดีมั้ย แต่ก็กลัวเขาตื่นขึ้นมาเจอ ฉันจะโดนด่า ไม่ก็โดนฆ่า
เขาเป็นคนนิสัยยังไงนะ แล้วฉันจะต้องทำยังไงให้ได้เขามา ฉันต้องทำตัวเป็นเด็กดีมั้ย หรือต้องทำตัวแรง แบบไหนดี งานนี้ไม่ใช่หมูๆแล้วสิ
ฉันนอนคิด ต่อไปจะเอายังไง รับมือกับเขาแบบไหนดี
- ผู้เขียน
