จับนายเจ้าชู้มาทำสามี

2.พบเจอ

2

ฉันเงยหน้าขึ้นมองตึกสูงระฟ้าตรงหน้า คุณหญิงนลินส่งคนไปรับฉันตั้งแต่เช้าดีนะที่ฉันเก็บของไว้ตั้งแต่เมื่อคืนเลยให้ลุงคนขับรถรอไม่นาน และนั่งรถมาไม่นานก็ถึงจุดหมายคอนโดหรูกลางใจเมือง แบบว่า แค่ข้างนอกก็โคตรหรูแล้วอะ

"ทางนี้ครับ"ลุงคนขับรถที่เห็นฉันยืนสำรวจด้านนอกคอนโดอยู่นานสองนานก็เดินเข้ามาเรียกผายมือให้เดินเข้าข้างใน

ฉันเดินเข้ามาด้านในด้วยความตื่นเต้นที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยโคตรๆจะดี ไม่ดีได้ไงเนอะหรูขนาดนี้ ลุงคนขับรถเดินไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์พูดคุยกันอยู่ไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง เดินมาหาฉัน แล้วพาขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบน ส่วนคุณลุงคนนั้นก็เดินกลับไปที่รถ

ติ๊ง!

เสียงลิฟต์บ่งบอกว่าถึงชั้นที่ต้องการ

พอลิฟต์เปิดออกก็เจอประตู คืองง ฉันไม่เคยเจอแบบนี้ไง ฉันยืนงงมองหน้าผู้หญิงคนนั้น

"ห้องนี้ค่ะ"พนักงานยิ้มผายมือให้ฉันเดินออกจากลิฟต์ บอกว่ามาไม่ผิดห้องแน่

ติ๊ง!

"อะ อ้าว! เดี๋ยวสิ"พอฉันเดินออกจากลิฟต์ยื่นหน้าออกไปสำรวจ แล้วจะหันกลับมาถามผู้หญิงคนนั้นแต่เธอไปเสียแล้ว

ฉันหันซ้ายหันขวาก็ทางตัน มีแค่ห้องไม่เล็กไม่ใหญ่ที่ฉันยืนอยู่ ด้านหน้าเป็นประตูห้อง ด้านหลังเป็นลิฟต์ ข้างๆเป็นกำแพงมีต้นไม้ด้วย ทำให้ร่มรื่นไม่น่ากลัว ฉันก้าวเดินตรงไปที่ประตูกดออดหน้าห้อง

ติ๊ง ต่อง~~

"..."5นาทีผ่านไป เงียบกริบ

ติ๊งต่อง~~~

แอด!

"รู้แล้ว! จะกดอะไรนักหนา!"ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงเกรี้ยวกราด

เฮือก!

ใช่คนในรูปจริงๆหรอทำไมหล่อกว่าในรูปอีกแต่สภาพคือ หัวยุ่งเหยิงมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวสอบ กับหน้ายุ่งๆไม่รับแขกของเขา นั่นซิกแพค!แม่เจ้า เลือดกำเดาฉันไหลมั้ยวะเนี่ย

"เอ่อ...ฉันน้ำขิง ที่คุณหญิงนลินให้มาอยู่ที่นี่"ฉันมองสบตาคมแล้วแนะนำตัว เพราะสายตาเขากำลังถามว่าฉันเป็นใคร

"มาทำไมเช้านักหนาวะ! น่ารำคาญ"เขาตะคอกใส่หน้าฉันไม่สบอารมณ์แล้วเดินเข้าไปในห้อง ปล่อยให้ฉันยืนอึ้งอยู่คนเดียว นี่มันสายแล้วมั้ยเช้าอะไรของหมอนี่

หน้าตากับคำพูดนี่มันห่างไกลกันจริงๆ

ฉันไม่รอช้าเดินถือกระเป๋าเก่าๆแต่สะอาดของตัวเองเข้ามาในห้องเขาและยิ่งอึ้งกว่าเดิม นี่มันสวรรค์ชัดๆ ขนาดคอนโดยังใหญ่กว่าบ้านฉันสองหลังรวมกันอีกอะ เรียบหรูดูแพงไปหมด ถ้าไม่ติดเสื้อผ้าที่ทิ้งเกลื่อนเต็มห้อง

ปัง!!

ฉันสะดุ้งตกใจกับเสียงปิดประตูของเจ้าของห้อง ห้องนั้นห้องนอนเขาสินะ ฉันลากสายตากลับมาตามทางเห็นกางเกงยีนส์ เสื้อ นั่นมัน! ชุดชั้นในผู้หญิง รู้เลยว่าในห้องนั้นมีอะไร แล้วทำไมฉันถึงรู้สึกผิดหวังขนาดนี้ด้วยนะ

ฉันเดินหอบกระเป๋าเก่าๆตัวเองมานั่งโซฟา ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ส่วนไหนของห้องนี้ดี เจ้าของห้องก็เข้าห้องนอนไปแล้ว ปล่อยให้ผู้หญิงโง่นั่งโง่ๆอยู่นี่แหละ

10.00น ผ่านไป

11.00น. ผ่านไป

ฉันนั่งรอมา2ชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะออกมา นี่ฉันต้องอยู่ยังไง เจอกับอะไรบ้างเนี่ย! เมื่อคืนก็มัวจัดของได้นอนไม่กี่ชั่วโมง ฉันก็อยากพักบ้าง คิดว่าจะมาพักที่นี่แต่ดันเจอเจ้าของคอนโดนิสัยไม่ดี!

16.00น.

ฉันลืมตารู้สึกตัว นี่ฉันเผลอหลับไปหรอ แล้วเจ้าของคอนโดล่ะ ฉันรีบลุกขึ้นมองไปรอบๆห้อง เสื้อผ้าที่ตกอยู่บนพื้นได้หายไปแล้ว แสดงว่าเขาออกจากห้องมาแล้วแต่ฉันหลับสินะ แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนในห้องนอนหรือเปล่าหรือออกไปแล้ว ฉันยืนช่างใจอยู่นานสองนาน สูดหายใจเข้าลึกๆ เดินไปเคาะประตูห้องนอนเขา

ก๊อกๆ

เงียบ...

ก๊อกๆๆ

ฉันเคาะอีกครั้งแต่ผลที่ได้เช่นเดิม ฉันเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปดู ประตูไม่ได้ล็อกเสียด้วย คนก็ไม่อยู่ในห้อง แสดงว่าออกไปข้างนอกสินะ แล้วฉันล่ะ

ฉันยืนงงงวยอยู่ในคอนโดหรูคนเดียว ท้องก็เริ่มร้องแล้ว ออกไปหาอะไรกินดีกว่า

แกรกๆ

ฉันเปิดประตูไม่ได้! ฉันลงไปไม่ได้ทุกประตูของที่นี่ต้องมีรหัสไม่ก็คีย์การ์ด ฉันลืมไป คอนโดหรูนี่มันก็จะหรูไปไหน!!