48
หลายวันผ่านไป
หลังจากวันนั้นที่พายัยเต้าหู้จืดเที่ยวทั้งเมือง ผมก็ไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเธอเลย ออกไปทำงานแต่เช้ากลับก็เย็นแล้ว พอกลับมาต้องมาทำงานต่ออีก งานไม่ได้หนักแต่ผมเป็นมือใหม่ต้องเรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง
เวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็วพรุ่งนี้ยัยเต้าหู้จืดก็ต้องกลับไทยแล้ว ผมต้องคิดถึงเธอมากแน่ๆเลยถึงจะแค่สองอาทิตย์ก็เถอะ
จึกๆ
"นั่งตักหน่อย"ยัยเต้าหู้จืดเดินมาจิ้มแขนผมที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ
"เป็นไรหน้าหงิกเชียว"ผมปล่อยมือออกจากคีย์บอดเปิดทางให้ร่างบางนั่งลงบนตัก
พรึบ
"พรุ่งนี้ไม่กลับได้มั้ย"ยัยเต้าหู้จืดถามหน้างอ เอามือเขี่ยอกผมอ้อนๆ
"ไม่ได้ ต้องไปเรียน"ผมลูบหัวร่างบางบนตักอย่างสงสาร ผมก็ไม่อยากให้กลับหรอก แต่เดี๋ยวมี้ดุเอา
"อีกวันได้มั้ย นะๆ อาจารย์ยังไม่สอนหรอก นะๆๆๆ"ลูกอ้อนมาเต็ม แล้วผมจะทำไงเล่า!
"ก็ได้ อีกแค่วันเดียวนะ"สุดท้ายก็ใจอ่อนตามเคย
"เย้!! จุ๊บ ขอบคุณค่ะ รักท
