49
หนึ่งอาทิตย์ผ่านมา
ฉันกลับมาที่ไทยได้หลายวันแล้ว คิดถึงคนที่อยู่ไกลมากๆ ถึงจะไปเรียนหาเพื่อนลดความคิดถึงลงบ้างแต่ก็คิดถึงมากอยู่ดี ฉันติดต่อพี่กรูฟไม่ค่อยได้ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
ฉันกลับมาจากมหาลัย เข้ามาในห้องที่เคยมีคนตัวโตอยู่ด้วย ตอนนี้ช่างเงียบเหงาเหลือเกิน คิดถึงมากๆ หนึ่งอาทิตย์เหมือนหนึ่งปี ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทรคอลหาพี่กรูฟ
'ว่าไงครับคนดี'ครั้งนี้ฉันโทรคอลไปไม่นานพี่กรูฟก็รับ
"ทำไมขิงติดต่อพี่กรูฟไม่ค่อยได้"ฉันถามปากยื่นอย่างงอนๆ
'ขอโทษครับ พี่ทำงานเลยไม่ได้รับ ขิงไม่โกรธพี่นะ นี่พี่ก็จะไปทำงานแล้ว'พี่กรูฟยิ้มอ่อนๆให้ฉัน หน้าดูเหนื่อยล้า
"...."ฉันไม่ตอบเพียงทำหน้างอนที่เขาไม่มีเวลาให้
"ไม่งอนนะครับ พี่ต้องไปแล้วแค่นี้ก่อนนะ"ว่าแล้วเขาก็ตัดสายทิ้งไปเลย
เพียงแค่นั้นน้ำตาฉันก็หยดติ๋งๆ ฉันล้มตัวลงนอนกอดหมอนของพี่กรูฟไว้ เขาเปลี่ยนไปรึเปล่า ฉันกลัว กลัวประวัติศาสตร์จะ
