ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะให้คนจับโยนออกไป”
รติภัทรพูดเสียงกร้าวดุดันขึ้นทันควัน ตวัดสายตามองสองแม่ลูกอย่างเกลียดชังไม่ปิดบัง
อนงค์กัดฟันกรอดหน้าชาเมื่อถูกไล่อย่างไม่ไว้หน้า ตวัดสายตาไปมองบุตรสาวที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา กลัวสามีตัวเองจนไม่กล้าเอ่ยปากปกป้องแม่กับน้องอย่างหงุดหงิดขัดใจ
“ติ อาว่า...”
สุรเดชเห็นท่าไม่ดีจึงเอ่ยขึ้น เขายังคงได้ขึ้นมาทานอาหารบนตึกเหมือนทุกวัน แต่อนงค์กับลูกทั้งสองกลับถูกไล่ไปทานที่บ้าน ไปทำอาหารทานเองตามมีตามเกิด รติภัทรแกล้งให้สุรเดชขึ้นมาทานอาหารบนตึกเช่นเดิมเพื่อให้อนงค์เจ็บใจเล่น
“ผมพูดคำไหนคำนั้นครับอา”
รติภัทรหันมองผู้เป็นอาที่นิ่งเงียบไป อนงค์ตวัดสายตามองสุรเดช อีกฝ่ายไม่สามารถช่วยเธอได้ ทำให้ยิ่งเจ็บใจมากขึ้นกว่าเดิม
“ยัยวดี นี่แกเป็นเมียประสาอะไร ผัวแกกำลังไล่แม่ไล่น้องแกอยู่นะ แกยังยืนบื้อ ยืนเฉยอยู่ได้ แกโง่หรือเปล่า” อนงค์หันไปสาดอารมณ
