อารียาแบมือมาตรงหน้ามารดา
“ไม่ออกไปน่ะดีแล้ว ฉันไม่มีเงินให้แกเหมือนก่อนหรอกนะ” อนงค์สะบัดเสียงใส่บุตรสาว อารียาหน้างอทันที ก่อนจะเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์เสียทันควัน
“นี่ตาวินยังไม่รู้ใช่ไหมเรื่องที่คุณย้ายมาอยู่นี่”
“ยังไม่รู้ นี่หายหัวไปไหน ฉันยังไม่รู้เลย พูดแล้วเจ็บใจ” อนงค์พูดอย่างคับแค้นใจ
“คุณเอานี่ไปใช้แล้วกัน ยังไงเราก็ต้องจัดการรติภัทรให้ได้” สุรเดชยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้อนงค์
“คุณไปเอามาจากไหนตั้งมากมาย” อนงค์เลิกคิ้วถามก่อนจะยิ้ม
“ทำเหมือนเคย รติภัทรเพิ่งเข้ามาบริหารงาน ยังวุ่นวายกับการศึกษางาน ไม่มีเวลามาดูการเงินหรอก ผมตกแต่งตัวเลขนิดหน่อยก็จับไม่ได้แล้ว” สุรเดชพูดอย่างกระหยิ่มใจ
“แหม ฉันเชื่อแล้วค่ะ พ่อนักบัญชีคนเก่ง” อนงค์ลูบแผงอกกว้างของอย่างยั่วยวน กดจุมพิตแก้มสากเบาๆ
“คุณอย่าน่า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” สุรเดชปรามเอาไว้
“ใครมันจะมาเห็น” อนงค์ส่งสายตายั่วยวนไปหาหนุ่มใหญ
