ส่วนตัวนางเองเหมือนจะถูกเขี่ยกระเด็นไร้ค่าไม่อยู่ในสายตาของใคร แถมถูกหักหน้าเสียหลายครั้ง อนงค์ได้แต่เก็บความขุ่นเคืองเอาไว้
“ถึงว่าทำไมผมไม่เห็น”
สุรเดชหันมาพูดก่อนจะออกรถ ส่วนนายสนก็ทำหน้าที่ขับรถให้สาวใช้เดินทางกลับบ้านไปอีกคัน หลังจากเก็บข้าวของทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
“ยัยอ้อกับตาวินเหนื่อยมาก ฉันเลยให้กลับไปก่อน”
แม้ใครๆ จะตำหนิว่ากวินและอารียาน่าจะอยู่ช่วยงานจนเลิกงาน แต่เพราะความรักที่มีต่อลูกๆ นางจึงปล่อยให้ทั้งสองกลับไปก่อน และรับหน้าทุกอย่างเอง
“ผมว่าตาวินกับยัยอ้อน่าจะอยู่จนงานเลิกนะ กลับไปก่อนดูจะไม่เหมาะ” สุรเดชเสนอความคิดเห็นกลายๆ
“ก็ลูกๆ ฉันเหนื่อยนี่นา” อนงค์เข้าข้างลูกทั้งสอง
“เหนื่อยก็ต้องทน ดูอย่างตาติกับยัยวดีสิ อยู่ช่วยงานจนเลิก คอยต้อนรับแขก คุณอยากให้คนอื่นได้หน้าหรือไง”
สุรเดชตำหนิตรงๆ อนงค์อึ้งไป ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย
“ก็ได้ พรุ่งนี้ฉันจะไม่ให้สองคนนั่นก
