รติภัทรแนบมือหนากับแก้มนวลแดงปลั่งของคนที่หอบโยนอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากหนากดจุมพิตอย่างหักห้ามใจไม่ไหว หญิงสาวหัวหมุนเมื่อได้กลืนกินรสชาติของเธอเอง
“รู้หรือยังว่าตัวเองหวานมากแค่ไหน” เขากระซิบบอกนิ้วแกร่งสอดล้ำเข้าสู่กายสาว
“อ๊ะ!!! พี่ติ อ๊ายยย...”
พิรวดีอุทานเสียงพร่า รติภัทรควานนิ้วกระดิกไปมาในช่อดอกไม้หอม ก่อนจะถอดดึงออกมาดูดเลีย สายตาคมมองใบหน้าแดงก่ำ ประกบจุมพิตลงไปหาอีกครั้ง
“อยากชิมพี่ไหม”
เขาถามเสียงแหบพร่า หญิงสาวมองอย่างไม่เข้าใจ มือหนากุมมือเธอไปวางทาบทับที่แก่นกายชายแข็งแกร่ง
“พะ... พี่ติทำอะไรน่าอายจังค่ะ”
พิรวดีพยายามดึงมือออกจากความเป็นชายของเขา แต่ถูกกดทับเอาไว้
“พี่ต้องการให้วดีกลืนกินพี่ เหมือนที่พี่กลืนกินวดี ไม่มีอะไรน่าอายสักนิด เป็นเรื่องธรรมชาติระหว่างชายหญิง”
รติภัทรยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบไล้ใบหน้านวลอย่างหลงใหล ทั้งรักทั้งหวงแหนแสดงออกอย่างไม่ปิดบังซ่อนเร้
