พิรวดีหลับตาหนีภาพร่างสูงที่ทาบทับเธอตรงหน้า แต่เขาไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้นได้ โน้มร่างลงมาเต็มความสูงขณะยืนอยู่หน้าเตียงกระซิบเสียงแหบพร่าให้เธอทำตาม
“ลืมตามองพี่ วดีจะเห็นพี่อยู่ในร่างวดีคนเดียวเท่านั้น”
เสียงเข้มเปี่ยมไปด้วยความเสน่หา ทำให้พิรวดีปรือตามอง เธอคิดว่าจะได้เห็นสายตาแห่งชัยชนะ แต่เปล่าเลยมันเป็นสายตาแห่งอารมณ์สวาทประดุจเพลิงที่แผดเผาให้ร้อนเร่าแต่สุขสม
รติภัทรมองสบตากับคนใต้ร่างขณะเคลื่อนสะโพกสอดกายในร่างสาวฟิตแน่น พิรวดีครางรับทุกจังหวะ เด้งสะโพกรับการกดแนบชิดสนิทเนื้อ ริมฝีปากสาวถูกบดขยี้จนแดงเรื่อ กิจกรรมรักดำเนินต่อไปจนอีกฝ่ายพึงพอใจนั่นแหละ เขาจึงปล่อยเธอในที่สุด แต่ทันเวลาอาหารเช้าพอดิบพอดี
พิรวดีรีบลงมาด้านล่าง โชคดีที่มารดาและคนอื่นๆ ยังไม่ลงมา หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่ออาหารทุกอย่างครบถ้วนไม่ขาดตกบกพร่อง
“กลัวอะไร” รติภัทรขมวดคิ้วมองหน้าหญิงสาว มือหน
