“ไปเอาน้ำในครัวดื่มสิ หรือใช้นังสองคนนั่นไปเอามาให้”
อนงค์ใจหายวาบเมื่อเห็นบุตรสาวทำท่าจะยกน้ำแก้วนั้นขึ้นดื่ม ก่อนจะพาแก้วน้ำนั้นเดินเลี่ยงหนีหายเข้าไปในครัว
“อะไรกันนี่คุณแม่” อารียากอดอกเม้มริมฝีปากอย่างขัดใจ
รติภัทรเดินลงมาด้านล่าง สายตาคมเข้มมองไปยังประตูบ้านเงียบๆ
“พี่ติมาแล้ว โต๊ะอาหารจัดเสร็จพอดีเลยค่ะ”
อารียาส่งเสียงอย่างดีใจเมื่อเห็นรติภัทร แต่ร่างสูงเดินผ่านเลยจากไปเหมือนเธอไม่มีตัวตน
“คุณแม่ดูพี่ติสิคะ”
อารียาหน้าหงิก อนงค์ส่ายหน้าไปมาอย่างผิดหวังอีกเช่นเคย มองจานอาหารและแก้วน้ำของรติภัทรอย่างเครียดจัด
ทำไมดวงมันแข็งนักนะ!!!
วันพระไม่ได้มีหนเดียวเธอจะไม่มีวันยอมให้รติภัทรรอดไปได้แน่นอน
อนงค์รับประทานอาหารกับบุตรสาวอย่างครุ่นคิด คนที่จะเข้าใกล้รติภัทรได้มีเพียงพิรวดีเท่านั้น สำหรับอารียา เธอไม่หวังให้บุตรสาวทำสำเร็จเพราะรติภัทรไม่สนใจอารียา ขนาดหน้าก็ยังไม่มองเลย
