“ไปเลือกนาฬิกาให้ฉัน” เขาเดินออกมาบอกพลางพยักพเยิดไปยังตู้โชว์กระจกใสด้านข้างซึ่งเต็มไปด้วยนาฬิกาหรูหลายแบรนด์
“เอ๋…ให้หนูเลือกเหรอคะ” เธอถามตาโต
“ใช่ เธอต้องฝึกดูของแพงๆ ให้เป็นบ้าง อย่างน้อยจะได้มีประโยชน์มากกว่าเลือกจานใส่อาหาร” น้ำเสียงกึ่งหยอกกึ่งจริงจัง
อริสราเดินไปยังตู้กระจก หัวใจเต้นแรงอีกระลอกเมื่อเห็นนาฬิกาข้อมือที่เรียงรายอยู่ทั้งโรเล็กซ์ โอเดอมาร์ ปาเต็ก ฟรังค์ มุลเลอร์ วาววับทุกเรือน เธอสูดหายใจลึกแล้วมองชายหนุ่มที่ยืนรออย่างนิ่งขรึม ใจหนึ่งก็หวั่นว่าจะเลือกผิด
สายตาไล่ไปจนเจอนาฬิกาสเตนเลสสตีลหน้าปัดดำเรียบ เงาเข้มแต่มีเสน่ห์คลาสสิกและน่าจะเข้ากับชุดที่เขาใส่ตอนนี้ เธอหยิบออกจากแท่นเบาๆ หันไปหาเขา
“เรือนนี้…เข้ากับสูทเฮียดีค่ะ ดูเรียบแต่เด่น”
พงศ์วิชญ์ก้าวเข้ามาใกล้จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมชัดอีกครั้ง เขารับนาฬิกาจากมือเธอ ปลายนิ้วเขาสัมผัสหลังมือเธอเพียงวูบเดียว แต่ทำให้เธอ
